„wysoKo ponieważ liosc Kommnacji jesi ogromna i uzaieziuuna uu przeciwnika, jego ustawienia, szybkości, sprytu.
Zaznaczę tylko istotne elementy i zasady poruszania się wynikającego z zaistniałej sytuacji na boisku. Oczywiście zawodnicy ustawieni wysoko powinni umieć grać swoje role zamiennie bez względu gdzie który znajduje się w danej chwili.
Element który powoduje sposób zaczęcia rozegrania ataku szybkiego po celnym rzucie wolnym może być umówiony zawodnik stojący wysoko, na pewno nie może to być głos trenera z ławki czy kapitana zespołu ponieważ informacje te skwapliwie wykorzysta przeciwnik. Pozycja kolegi z zespołu determinuje pierwsze ruchy zespołu wprowadzającego piłkę do gry. Przy takim założeniu wszystkie następstwa ruchów będą przejrzyste i klarowne dla zawodników z piłką, natomiast dla przeciwnika będą obce, bo zmienne i nie podlegające widocznemu stereotypowi.
Nie należy zakładać, że za każdym razem atak szybki będzie wychodził i kończył się zdobytymi punktami ale uzyskamy optyczną przewagę a ciągle nękanie przeciwnika szybkim przeprowadzeniem piłki na pole ataku będzie po pierwsze męczyć a po drugie i chyba najistotniejsze nie pozwoli na zbyt dobre ustawienie formacji obronnej pod własnym koszem. Efekt ten jest widoczny po pewnym czasie gry, gdy do głosu zaczyna dochodzić zmęczenie grą. Zespół grający agresywny atak wybije z rytmu przeciwnika, a celowości i trafności rozwiązywania na boisku problemów nie może skutecznie przeciwstawić gry obronnej. Pamiętajmy jednak o tym, że ćwiczenie wyrabiające nawyk ataku szybkiego i „ciąg na kosz” przeciwnika możemy wprowadzać dopiero po zadawalającym opanowaniu elementów gry 1:1 oraz umiejętności rozegrania przewagi 2:1, 3:2 o czym wspominałem wcześniej. Przejdziemy do analizy ustawienia wyjściowego przy wykorzystaniu rzutu wolnego. W naszym zespole walczyć będą zawodnicy A, B, C natomiast D i E stoją poza linią 6,25 i od ich ustawienia bądź ustawienia jednego z tych zawodników zależą pierwsze ruchy pozostałych partnerów. Przy takim ustawieniu zadaniem zawodnika B będzie natychmiastowe, jak najszybsze złapanie piłki opadającej po celnym rzucie, a zawodnika A natychmiastowe zbiegnięcie za linię końcową. Dlaczego tak - otóż zawodnik B staje do zbiórki w jednej linii z C, współpraca tych dwóch pozwoli skutecznie zablokować, klinować przeciwnika.
Po tym manewrze ustawienie zawodników wysokich będzie następujące: (rys. 34 i rys.35)
W tym miejscu pozwolę sobie na dosyć istotne przy wykonywaniu tego ćwiczenia stwierdzenie: obowiązuje jak najszybsze, natychmiastowe prawidłowe zastawienie, nie mamy bowiem pewności, że przeciwnik trafi do kosza.
Z upływem czasu zawodnicy potrafią ocenić po locie piłki czy wpadnie czy nie, ale nas obowiązują w pierwszym okresie szkolenia zasady gry, bo to są nawyki na przyszłość. Oczywiście może w zespole pojawić się „cwaniak” któremu wszystko będzie wychodziło, ale to wtedy nasz zysk.
W dalszej kolejności: zawodnik A zbiega na linię końcową B podaje piłkę do A i natychmiast ucieka na drugą stronę boiska na pas zewnętrzny i jak najszybciej biegnie pod kosz przeciwnika .
W tym samym czasie rozpoczynają działanie zawodnicy D i E oraz C. Zawodnik C po zablokowaniu z B przeciwnika biegnie w swoim pasie pod drugi kosz. Zwróćmy uwagę, że układ naszych zawodników wysokich mamy następujący: B - biegnie pod kosz przeciwnika, C - także, a blokowany wysoki przeciwnik jest za piecami naszego zawodnika C. D wybiega do pierwszego podania od zawodnika A, a E - po szybkim przeanalizowaniu sytuacji ustawia się do drugiego podania w tym przypadku bardzo istotnego z dwóch powodów:
po pierwsze - każde podanie jest szybsze od najszybszego kozłowania
po drugie - zawodnik rzucający osobiste może przystąpić do agresywnego krycia zawodnika posiadającego piłkę D.
W tym momencie sytuacja jest następująca: (rys. 36)
Mamy przynajmniej trzech zawodników w pobliżu kosza przeciwnika w tym dwóch wysokich i jednego rozgrywającego oraz drugiego rozgrywającego z piłką który ma świadomość przewagi ponieważ zna ewentualne manewry partnerów.
Oczywiście sposób prowadzenia ataku szybkiego nie jest szablonowy i za każdym razem przebiega w sposób dynamiczny. Zależny jest od wielu czynników - choćby od ustawienia przeciwnika podczas rozgrywania akcji, ale opanowanie zasad poruszania się, zasady zbiegnięcia, krzyżówki pod koszem, zasada rozgrywania przewagi stawia nasz zespół w pozycji nieco uprzywilejowanej.
Z doświadczenia wiem, że nawyki wytrenowane po celnym rzucie przenoszą się na kolejne elementy gry np. po zbiórce po niecelnym rzucie przeciwnika zarówno w wolnym jak i z akcji.