Rys. 1. Tor środka ciężkości podczas chodu w płaszczyźnie poprzecznej (góra) i strzałkowej (dół) [2],
W czasie odbicia stopy obciążonej, kiedy druga stopa robi wykrok, unosi się pięta, a tym samym całe ciało. Środek ciężkości unosi się w górę (a za chwilę razem z piętą w dół) w płaszczyźnie strzałkowej. Przechylenie miednicy w płaszczyźnie czołowej zmniejsza to uniesienie. Ponieważ człowiek podczas chodu przechyla się także na boki (boczny ruch miednicy), środek ciężkości dążąc za ruchem miednicy porusza się także w płaszczyźnie poprzecznej. Wypadkowy ruch środka ciężkości jest więc np. w górę-bok w lewo następnie w dół-bok w prawo.
Rys.2. Faza cyklu chodu: faza wykroku (góra) i faza podporu (dół), od lewej: okres styku pięty, okres pełnego obciążenia, okres odbicia (2).
W cyklu chodu istnieje chwila, kiedy obydwie nogi są w fazie obciążenia. Wtedy pięta jednej stopy o głowy kości śródstopia drugiej stopy wspierają się na podłożu. Na fazę obciążenia przypada czasu cyklu chodu, na fazę wykroku Obciążenie jednonożne
przeplata się w chodzie z krótko trwającym obciążeniem dwunożnymi.
o
Za normalną szybkość chodu uznaje się około 95 kroków na minutę, chód wolny - to około 70 kroków na minutę, szybki - 120 kroków na minutę. Zwiększanie szybkości chodu
skraca fazę podporu. dU? pyt ■
Autorzy' pracy [2] za badaczami kalifornijskimi wymieniają 6 wyznaczników (determinant) chodu. Wyznaczniki te to ruchu w różnych stawach wykonywane podczas chodu a mające na celu maksymalne zmniejszenie odchyleń toru środka ciężkości od linii prostej. Dzięki tym ruchom możemy tracić mniej energii podczas chodzenia, środek ciężkości unosi się o około 4,5 cm, zamiast 9,5 cm przy braku wyznaczników chodu). Odchylenie boczne ■ środka ciężkości wynosi około 2,2 cm w każdą stronę. Rzut środka ciężkości na płaszczyznę,
C2
b)
Rys.3. Brak zgięcia w stawach kolanowym i skokowo-goleniowym oraz ruchów miednicy powoduje działanie kończyn podobne do szczudeł (a). Środek ciężkości porusza się po serii luków, co powoduje znaczne straty energii w porównaniu z przypadkiem działania wszystkich wyznaczników chodu (b) [3).
10