208 Uzupełnienie 3
wiska śmierci cieplnej, którą Wszechświatu tak dawno juz przepowiedziano.
IX
Prace Prigogine’a można uznać za przykład znakomitej redukcji fizykalistycznej, przynajmniej w tym sensie, że czyni ona pierwsze kroki w kierunku zrozumienia w kategoriach fizycznych ewolucji wyższych struktur (co wydaje się dosyć oczywistym aspektem ewolucji życia na ziemi). Być może więc otworzy nam drogę do zrozumienia, dlaczego kreatywność życia nie stoi w sprzeczności z prawami fizyki.
Ale chociaż jest to krok w kierunku właściwym, jest nieskończenie odległy od redukcji twórczych własności życia.
Bez względu na to, czy uznajemy Wszechświat za maszynę fizyczną czy nie, musimy stanąć wobec faktu, że wytworzył on życie i twórczych ludzi, że otwiera się na ich twórcze myśli i został przez nie fizycznie zmieniony. Nie wolnd nam przymykać oczu na ten fakt ani pozwolić, aby sukcesy programów redukcjonistycznych zaślepiły nas na to, że Wszechświat, który zawiera życie, ma twórczy charakter w najlepszym sensie tego słowa: jest twórczy w tym samym sensie, w jakim za twórczych uznajemy wielkich poetów, wielkich artystów, wielkich muzyków, jak również wielkich matematyków, uczonych i wielkich wynalazców.
Sir Karl (Raimund) Popper urodził się w Wiedniu w 1902 roku. Studiował matematykę, fizykę, psychologię, pedagogikę, historię muzyki i filozofię na Uniwersytecie Wiedeńskim w latach 1918-1928. Jednocześnie pracował jako uczeń stolarza i nauczyciel. W 1978 roku, pięćdziesiąt lat po uzyskaniu doktoratu, Uniwersytet Wiedeński „odnowił” ten stopień podczas podniosłej ceremonii i nadał mu doktorat honorowy w dziedzinie nauk przyrodniczych.
W 1934 roku, będąc ciągle jeszcze nauczycielem w Wiedniu, opublikował Logik der Forschung, książkę, która - po publikacji jej angielskiego przekładu - stała się dziełem klasycznym. (The Logic ofScientific Discovery opublikowano w 1959 roku.) Dzieło to zostało przełożone na wiele języków i po 54 latach nadal jest często wznawiane.
Wykładał w Europie, Nowej Zelandii, Australii, Indiach, Japonii, od 1950 roku zaś, kiedy wygłosił wykłady filozoficzne dla uczczenia pamięci Williama Jamesa na Universytecie w Harvard, był częstym wykładowcą w Ameryce. Wśród jego publikacji są książki: The Open Society and Its Enemies (za którą otrzymał Nagrodę im. Lippincotta przyznaną przez American Political Science Association); Conjectures and Refutations; The Poverty and Historicism, Objective Know-ledge, Unended Quest, oraz trzy tomy składające się na Postscriptum do „Logiki odkrycia naukowego” - tj. Realism and The Aim of Science, The Open Universe: An Argument for Indeterminism i Quantum Theory and the Schism in Physics. Wraz z Sir Johnem Ecclesem opublikował The Self and Its Brain.