CCF20090831226

428    Urzeczywistnianie rozumowej samowiedzy

widualność; która sama w sobie i dla siebie chce być prawem i w tej swojej zarozumiałości podważa istniejący porządek. Prawo ogólne utrzymuje się wprawdzie wbrew tej zarozumiałości i nie występuje już jako coś pustego i przeciwstawnego świadomości, jako martwa konieczność, lecz jako konieczność zawarta w świado-276 mości samej. Ale kiedy prawo ogólne istnieje jako świa-i domy stosunek rzeczywistości absolutnie sprzecznej, jest ; obłędem (Verriicktheit); kiedy zaś istnieje jako rzeczy-,^! wistość przedmiotowa, jest w ogóle obracaniem wszystkiego w odwrotność (Verkehrtheit). Ogólność występuje więc wprawdzie po obu stronach jako siła ruchu, ale egzystencją tej siły jest tylko powszechna opaczność.

[s. Bieg spraw świata jako rzeczywistość ogólności w indywidualności]

| Ogólność ma więc teraz otrzymać od cnoty swoją | prawdziwą rzeczywistość poprzez zniesienie indywi-j dualności, tej zasądy .. obracania wszystkiego w swą j odwrotność,! Celem cnoty jest ponowne odwrócenie j obróconego w sw^rą odwrotność biegu spraw świata i wydobycie jego prawdziwej istoty. Prawdziwa istota zawarta jest w biegu spraw świata dopiero tylko jako . byt sam w sobie i nie jest jeszcze czymś rzeczywistym, i dlatego cnota może w nią tylko wierzyć. Tę swoją wiarę chce ona teraz podnieść do naoczności (zum Schauen), przy czym sama nie miałaby korzystać z owoców swej pracy i swego poświęcenia. Cnota bowiem, jako cnota indywidualna, jest działaniem w tej walce, w którą wdała się ona z biegiem spraw świata; jej zaś celem i prawdziwą istotą jest zwycięstwo nad rzeczywistością biegu spraw świata. Egzystencja dobra będąca

rezultatem tego zwycięstwa jest wobec tego równoznaczna z zakończeniem działalności cnoty, czyli z wy-. gaśnięcięm jej świadomości tego, że jest czymś indywidualnym. W jaki sposób ta walka się toczy, do jakich doświadczeń dochodzi w niej cnota, czy w wyniku jej samopoświęcenia bieg spraw' świata zostaje zwyciężony, a ona triumfuje — wszystko to zależy od natury tego żywego oręża, którym posługują się strony walczące. Orężem tym nie jest nic innego, jak tylko ich własna istota, która objawia się wzajemnie tylko każdej z nich.

O rodzaju ich oręża decyduje więc to, co w walce tej samo w sobie już istnieje.

" ■ Dla świadomości cnotliwej ogólność jest czymś praw-| dziwym w wierze, czyli jako sama w sobie; nie jest ona j | jeszcze dla niej ogólnością rzeczywistą, lecz tylko ; -^ogólnością abstrakcyjną. Jako zawarta w samej świado- ^ mości cnotliwej ogólność jest celem, jako zawarta w biegu spraw’ świata —jest czymś wewnętrznym. Dla biegu spraw świata ogólność zawarta w cnocie ma także charakter właśnie czegoś wewnętrznego ¹. Cnota bowiem dopiero chce spełnić dobro i sama nie traktuje go jeszcze jako czegoś rzeczywistego. Okrcśloność tę można też rozumieć w ten sposób, że dobro, kiedy występuje w walce z biegiem spraw świata, ukazuje się wskutek tego jako coś, co istnieje dla kogoś innego, a nie samo 277 w sobie t dla siebie samego ■—■ gdyż w przeciwnym razie nie dążyłoby ono do tego, by nadać sobie prawdę dopiero przez pokonanie swego przeciwieństwa. Mówiąc, że dobro istnieje na razie tylko dla kogoś innego, stwierdzamy to samo, do czego doszliśmy poprzednio, kiedy

1

Czego! wewnętrznego -— ponieważ bieg spraw Świata widzi w cnocie dyspozycje, które się jeszcze nie zrealizowały.