CCF20111211009 (2)

POPULARNA 2010 NR I (27) ■ aport: młodzi i media 13

POPULARNA 2010 NR I (27) ■ aport: młodzi i media 13

0    nowość. Nowe media wcielają y przyzwyczajeni, są zagrożone, akcji — taką, która aktywnie po-: zwyczaj lub instrumentalność ć i ograniczać, komunikacja nie-ne zasady” (1990: 8).

odsyła do szerszych procesów której pojawienie się nowych

1    konsekwencje szersze niż tyl-tyle raport o nowych mediach, imi, konfliktami czy szansami się rekonstruować ogólniejsze '.rcmediowanym przez cyfrowe łrusin, 2000) odsyła tu do dia-mi formami komunikacji. Re-■v nią ludzie i przedmioty-me-dzajc wspólnot i nowe rodzaje ach cyfrowych, leży w ich spe-zji, filmu, fotografii czy malar-isin (2000: 50). Zastanawiamy remediują nie tylko wcześniej-:dia - a co za tym idzie współ- j [turowe. Mówiąc o remediacji, ołecznych, w których pojawie-

i wprowadziło różnicę. Reme-iktyk, które współtworzą usie-są zawsze lokalne, ich wynik ■v'iat — niestabilny. Przemiany, ;ają się nowych pojęć w myśle-liej.

Nowe media to nie tylko artefakty z porządku technologii, ale też historycznie nowe sposoby myślenia, czucia i działania w społeczeństwie

ąc badania i pracując nad tym wszystkim zadanie problema-y wyłaniają się w praktykach isząc o problematyzacji — za-ranym przez nas święcie, jak rcie - nie mamy na myśli pro-(Nasz raport nie aspiruje do 1 opisaniem”). Nie mamy też ą oderwane od zaobsei wowa-ody etnograficznej: potencjal-bo nasze doświadczenia tere-do myślenia o nich). Mówiąc skursywnych i niedyskursyw-do gry w prawdziwe i fałszy-mysłu (czy to w formie reflek-cznej etc.)” (Foucault, 2001). raportem było właśnie takie posób w praktyce społecznej ważne i podejmowane przez

kadzi praktykach życia codziennego. Stawiamy w tym raporcie problemy podstawie praktyk społecznych, w których współuczestniczyliśmy i które próbowaliśmy steoretyzować, ale też przyglądamy się temu, jak sami aktorzy jr terenie” stawiają problemy (tworzą z czegoś przedmiot namysłu). W tym jsensie metoda etnograficznego problematyzowania zmniejsza konwencjonalny dystans pomiędzy obserwatorem a obserwowanym i wiedzą naukową a wiedzą potoczną. Na przykład problem anonimowości i prywatności pojawia się przecież nie tylko w praktykę dziennikarskich opisów Naszej-klasy czy naukowych artykułów z zakresu so-mologii internetu. Problem ten „wchodzi ICO gry” w potocznych praktykach społecznych, jak wtedy gdy nasza współpracowniczka Marianna decyduje, które ze .nreć z wyjazdu do Paryża umieścić na Naszej-klasie, a które nic, a ktoś inny za-sanawia się, czy przyjąć zapraszającego co grona znajomych. Podobnie jest z pro-taemami związanymi z uczestniczeniem -faadi nie - w kulturze.

Zamiast wprost badać „uczestnictwo I* kulturze”, przyglądamy się więc w tym ■cEf ircie temu, jakie problemy wchodzą do —jeżeli skupimy uwagę na relacjach po-izy ludźmi a treściami kultury i mię-udzkich relacjach zapośredniczanych srzez te treści. Jeżeli zgodzimy się, że many do czynienia z procesem, w którym kulturowe wymiary życia zostają zre-liowane, problemy, które się pojawią, będą miały inny charakter i będzie je aa lepiej wyartykułować w nowych kategoriach. W tym sensie najlepszą owiedzią na pytanie o uczestnictwo w kulturze będzie zestaw odpowie-i na inne, nie do końca jeszcze wyartykułowane pytania albo zbiór proble-v, które „wchodzą do gry” w nowym, usieciowionym środowisku kultu-ym. Z tych, o których piszemy w tym raporcie, wyróżnić tutaj należy: Cyfryzację: większość obiektów kulturowych jest zapisana w postaci komputerowego, a przez to wolna od ograniczeń fizyczności - jest ła-> kopiowalna, przesyłalna i manipulowalna. Dla ludzi, którzy dorastali oto-1 mediami cyfrowymi, formy analogowe wydają się „ułomne”, stawiają r, nie włączają się łatwo w cyrkulację - stąd książki, filmy i inne relikty s*iata analogowego, choć wciąż bywają wykorzystywane, coraz częściej są tc—ediowane i przekształcane w formy cyfrowe. Stare media mogą wciąż być tene na poziomie estetycznym, jednak logika rządząca obiegiem kultury : dziś logiką mediów cyfrowych. W tym raporcie opisujemy w tym kon-cście praktyki dzielenia się treściami, które są de facto mnożeniem tych i, oraz wyłaniający się w tych procesach nadmiar kultury, który stawia blem wyszukiwania i selekcji.

SieciOWOŚĆ: związana z cyfrowością cyrkulacja treści kultury, które 1 drodze nieustannej wymiany obrastają paratekstami komentarzy i me-tŁimych. Kultura doby internetu rozgrywa się w ruchu - nie sposób my-eć o niej jak o statycznym repozytorium, wydzielonej sferze życia, bo spla-t śe z innymi aktywnościami. Szczególnie istotny jest tu fakt, że na sieci nc rmacyjne nakładają się sieci społeczne (w procesie użytkowania ludzie