Chemiazbzad8

2. Procesy równowagowe w roztworach

c) PbS nie ulega hydrolizie (związek praktycznie nierozpuszczalny w wodzie) BaS + 2 H₂0 ^ Ba(OH)₂ + H₂S S²- + 2 H₂Ó ^ 2 OH- + H₂S

nh₄no₂ + h₂o ^ NH₃ • h₂o + hno₂

NH₄⁺ + NO; + H₂0 zh NH₃ • H,0 + HN0₂

2.121. a) KC1 - obojętny, K3PQ4 - zasadowy, NH4Br - kwasowy; b) Ba(N03)2 - obojętny,
Na2S - zasadowy, A12(S04)3 -	kwasowy.
2.122.    a) NaClO, K2S03, Na2Si03; b) KCN, NalO. 2.123.    a) Fe(NQ3)2, Co(NQ3)2; b) MnCl2, ZnS04.
2.124. b.
2.125. a) dysocjacja elektrolityczna	A12(S04)3 —* 2 Al^3+ + 3 S04^2-
i hydroliza	Al^3+ + 3 H,0 Al(OH)3 + 3 H^+
b) dysocjacja elektrolityczna	KCN —» K^+ + CN"
i hydroliza	CN" + H20 HCN + OH-
c) dysocjacja elektrolityczna	Na2S04 —► 2 Na^+ + SOf
2.126. a) dysocjacja elektrolityczna	NH4C1 — NH4 + CT
i hydroliza	NH4^+ + H20 NH3 • H20 + H^+
b) dysocjacja elektrolityczna	FeS04 — Fe^2+ + SOf
i hydroliza	Fe^2+ + 2 H20 ^2H^+ + Fe(OFI)2
c) dysocjacja elektrolityczna	NaCl —> Na^+ + Cl"

2.127.    Dodając do roztworu: a) NaOH; b) HC1; c) H₂S0₄; d) HN0₃.

2.128.    Osad się wytrąca, ponieważ SbCl₃ ulega hydrolizie, której produkty są nierozpuszczalne w wodzie. Można temu zapobiec, dodając do roztworu HC1.

2.129.    Ponieważ (CH₃COO)₃Al hydrolizuje, w wyniku czego wytrąca się Al(OH)₃.

2.130.    Ponieważ proszek do prania zawiera sole sodowe kwasów organicznych, dające wskutek hydrolizy zasadowy odczyn roztworu.

2.131.    a) K_s = [Ca²⁺] ■ [CO?-]; b) K_s = [Pb²⁺] [Cl ]²; c) /C_s = [Pb²⁺]³ • [PO³"]².

2.132.    Siarczan(VI) wapnia.

2.133.    Ponieważ AgCl należy do soli trudno rozpuszczalnych, w roztworze tej soli stężenie jonów chlorkowych jest niewielkie. Dodanie pewnej ilości jonów Cl" pochodzących z dysocjacji KC1 powoduje, zgodnie z regułą przekory, wytrącenie się dodatkowej porcji AgCl.

2.134.    Wartość iloczynu rozpuszczalności Ag₂S0₄ jest tak duża, że przekroczenie go w wypadku tej soli następuje dopiero po użyciu stężonych roztworów.

2.135.    Kwas węglowy jest kwasem słabym, więc dodawanie jonów H⁺ do nasyconego roztworu BaC0₃ powoduje powstawanie jonów HC0₃. Przy większych stężeniach jonów H⁺ powstaje kwas węglowy, który jest nietrwały i rozkłada się na C0₂ i H₂0. Tak więc z roztworu uciekają jony węglanowe i zgodnie z regułą przekory następuje rozpuszczenie się następnej porcji BaC0₃. Kwas siarkowy(VI), jako mocny i trwały kwas, nie rozpuszcza się z powodu większego zakwaszenia.

2.136.    Jon jodkowy, ponieważ K_{s PbI}, < K_s PbC,₂.

163