70 4. FUNKCJE HOLOMORFICZNE
zbieżności całki e~x*+y2dx, dostajemy łatwo zbieżność obu całek [ / ^ Re f(x + iy)dx, Im /(.t + iy)dx. To daje zbieżność całki (*).
Ustalmy a > 0 i dla dowolnego R > 0 oznaczmy przez dPR dodatnio zorientowany brzeg prostokąta o wierzchołkach zXR = — R, Z2R ~ R, z3r — R + ai, zą,r — — R + ia. Wtedy
(2) |
[ f{z)dz = j / + f + f + f | f{z)dz. [
ddPR w [*1.R>22r] J\z-2R,Z$r] d [z^r,Ząr] J[z4R,z\b})
Oznaczmy całki po prawej stronie (2) odpowiednio przez Ti/?, A2R, ; A3r, Air. \
Pokażemy teraz, że
(3) lim A2R = lim Aąr = 0. :
X ' TD i U v 1 i
Istotnie, z (1) dla punktów 2 leżących na odcinkach [z2R, z3r\ i [ząr, z\r\ mamy \f(z)\ < e-R2+n2. Stąd i z własności 1.19.4 dostajemy |v4fcft| < ae~R2+a2 dla k — 2, 4, co daje (3).
Zauważmy teraz, że
(4)
A\it —
/-f-R ^ /* + R
eP^dt i AiR= — / exp[— (t + ia)2]dt ■r J-R
Istotnie, przechodząc od całek krzywoliniowych do zwyczajnych, korzystając z opisu parametrycznego odcinka i dokonując odpowiednich podstawień (patrz zadanie 3.2.3), mamy
Air = [ f(-R + 2Rt)2Rdt= f f(t)dt,
J o J-r
A3r = / /(i? -ł- ia — 2Rt)(—2R)dt = — f f(t + ia)dt.
Jo J-R
Stąd kładąc f(z) — exp(—z2) dostajemy (4).
Z drugiej strony, ponieważ funkcja / jest holomorficzna w C, to z twierdzenia całkowego Cauchy’ego dla prostokąta
f f(z)dz ~ 0. JdPR
Z (2), (4) i (5) dostajemy
/-+ R r+R
exp[—(i + ia)2]dt — / e~f2 dt + A2r -f AiR.
■r J-r
Stąd, przechodząc do granicy przy R —> *f oo, dostajemy
—oo */ —oc
Z (6) otrzymaliśmy, że całka (*) nie zależy od a dla a > 0. Ponieważ exp z — exp z oraz
— OO j —oo
exp[—(t 4- ia)2]dt — / exp[— (i + ia)2]dt,
więc z (6) dostajemy
Reasumując, wzór (6) zachodzi dla dowolnego a £ IR, czyli całka (*) nie zależy od a dla dowolnego a £ R.
Na zakończenie zauważmy, że z (6) dostajemy
( e t2dt — He e i2dt = R.e / exp(—(t -ł- ia)2]dt =
—OO ,7—00 J—oo
co daje (**).
□
To kończy rozwiązanie.
4.3. Różniczkowanie całki względem parametru
Zadanie 1. Niech E C <Ck i T będzie krzywą regularną w C. Pokazać, ze jeśli g : E x jTj ■—> C jest funkcją ciągłą, to funkcja f : E —> C określona wzorem
jest ciągła (wzmocnienie własności 1.24.1).
Rozwiązanie. Gdy T jest krzywą o podkładzie jednopunktowym, zadanie jest oczywiste. Załóżmy, że krzywa F ma długość L > 0.
Oznaczmy dalej przez p(% *) metrykę euklidesową w C.k (patrz § 1.24). Niech wq £ E będzie dowolnym ustalonym punktem i e > O dowolną liczbą. Pokażemy, że istnieje liczba S > O taka, żc dla dowolnych w 6 E i £ £ jF|, jeśli p{w, Wq) < 5, to