U Ctfićl • lanądW* wotom ludzkimi wprowKłi^
wyteysianic ich możliwości i pożytkiem zarówno dia organizacji, jak i dla nich tamych iak siwieniu „Zbiór przepisów standardów personalnych” (1993):
Zarządzanie perwnelem jest częścią procesu zaradzaniu przedsiębiorstwem i tue może byę wpatrywane w izolacji Chociaż jest działaniem wspierającym, powinno mieć charakterpro. aktywny, \fusi promować w przedsiębiorstwie sposoby przezwyciężania ograniczeń, opierafa się na istniejących możliwościach, oraz znajdować sposoby wykorzystania tych możliwości Specjaliści w zakresie ZZL powinni wchodzić w skład zespołu zarządzającego i przyjmować odpowiednie role-od liderów po osoby ułatwiające działalność innym. Pozwoli to przedmę. Imstwu osiągnąć właściwy rezultat końcowy, uwzględniający kwestie związane 2 Zł. i znajdujący równowagę między okolicznościami krótko• i długoterminowymi. Specjaliści ci odgry. wają szczególnie aktywną rolę w kształtowaniu strategii przedsiębiorstwa i realizowaniu pul\. tyki zarządzania zasobami ludzkimi
„Działalność związana z zarządzaniem zasobami ludzkimi wydaje się mieć niewiele współ-nego z prawdziwą pracą organizacji” - stwierdził Ulrich (1998). Uważa on, że zarządzanie zasobami ludzkimi „nie powinno być definiowane poprzez to, co robi, ale poprzez to, do czego prowadzi”. Są zaś cztery drogi, którymi specjaliści w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi mogą prowadzić do polepszenia wyników:
♦ Powinni wspierać menedżerów wyższego szczebla i menedżerów liniowych we wprowadzaniu strategii, pomagając w ulepszaniu planowania na wszystkich etapach, od pokoju konferencyjnego po rynek.
♦ Powinni stać się ekspertami w dziedzinie organizowania i wykonywania pracy, zapewniając administracyjną sprawność, w celu upewnienia się, że koszty ulegają redukcji przy jednoczesnym zachowaniu jakości.
♦ Powinni stać się mistrzami dla pracowników i reprezentować ich interesy w rozmowach z kierownictwem wyższego szczebla, pracując jednocześnie nad zwiększeniem zaangażowania pracowników w sprawy organizacji i ich wkładu w uzyskiwane wyniki.
♦ Powinni stać się rzecznikami ustawicznej transformacji, kształtując procesy i kulturę, które zwiększają zdolność organizacji do zmiany.
Jak stwierdził Sisson (1995), zarządzanie zasobami ludzkimi nie jest zajęciem jednorodnym. Wymaga ono rozmaitych ról i działań, które są różne w różnych organizacjach, a nawet w obrębie tego samego przedsiębiorstwa. Również Tyson (1987) zauważył, że funkcja