Denzin i Lincoln0014

32 Norman K. Denzin, Yvonna S. Lincoln

Krytycy ruchu SBR zgadzają się w następujących punktach. „Nauka Busha” ( ther 2004, s. 19) i jej eksperymentalna, oparta na dowodach metodologia, stanowi sową i męską odpowiedź na rozmnożenie się metod badań jakościowych w ostatni dwóch dekadach. Ruch ten wspiera wąską wizję nauki (Maxwell 2004), która celeb je „neoklasyczny eksperymentalizm, będący powrotem do epoki Campbella-Stanle>q i dogmatycznego obstawania przy tym, że metody ilościowe mają monopol na wia godność” (Howe 2004, s. 42). Ruch ten to „nostalgia za prostym i uporządkowany wszechświatem nauki, jakiego nigdy nie było” (Popkewitz 2004, s. 62). Kładąc naci: jedynie na jedną z form rygoru naukowego, NRC ignoruje wartość wykorzystywa złożonych historycznych, kontekstowych i politycznych kryteriów do ewaluacji ba' nia (Bloch 2004).

Jak zaobserwował Kenneth Howe (2004, s. 48), neoklasyczni eksperymentali: wychwalają oparte na dowodach „badania medyczne jako model dla badań edu cyjnych, zwłaszcza zaś losową próbę kliniczną”. Ale dozowanie pigułki w losow próbie klinicznej jest całkiem niepodobne do „losowania programu nauczania! i „skutek” takiego edukacyjnego eksperymentu nie może być zmierzony podob jak „10-procentowa redukcja ciśnienia krwi” (por. także Miller, Crabtree, rozdzi; 24 w tym tomie).

Badacze jakościowi muszą wyjść poza te schematy w swojej krytyce NRC i jej m todologicznych wskazówek (Atkinson 2004). Muszą użyć swojej wyobraźni i znale nowe sposoby definiowania takich pojęć, jak dobór losowy, model przyczynowy, dania nad polityką czy nauka publiczna (Cannella, Lincoln 2004a, 2004b; Linco Cannella 2004a, 2004b; Lincoln, Tierney 2004; Weinstein 2004). Badacze jakości.: wi muszą stawiać opór konserwatywnym próbom dyskredytacji badań jakościowy przez umieszczenie ich z powrotem w skrzynce pozytywizmu.

Eksperymentalizm z zastosowaniem wielości metod Jak napisał Howe (2004, s. 49), ru SBR znalazł miejsce dla metod jakościowych w planie eksperymentalnym z zasto waniem wielości metod. W takim planie metody jakościowe mogą być „zastosowa albo pojedynczo, albo w połączeniu z metodami ilościowymi, w tym z wykorzystaniem losowego planu eksperymentalnego”. Plany z wykorzystaniem wielu metod są be pośrednimi następcami klasycznego eksperymentalizmu. Przyjmują one metodol giczną hierarchię, w której metody ilościowe są na wierzchołku, a metody jakościov zostały sprowadzone do „głównie pomocniczej roli w dążeniu do technokratycznej celu akumulacji wiedzy o tym, «jak to działa»” (tamże, s. 53-54).

Ruch na rzecz zastosowania wielości metod odbiera metodom jakościowym ich n turalne środowisko, jakim są krytyczne, interpretacyjne ramy (Howe 2004, s. 54; por,, jednak Teddlie, Tashakkori 2003, s. 15). Dzieli on badania na dychotomiczne kategorie: rozpoznanie versus potwierdzenie. Praca jakościowa jest przypisana do kategorii pierwszej, ilościowa do drugiej (Teddlie, Tashakkori 2003, s. 15). Podobnie jak klasyczm model eksperymentalny, ruch ten wyklucza uczestników z dialogu i czynnego udziału w procesie badawczym. W ten sposób osłabia demokratyczny, dialogiczny wymiar i zmniejsza prawdopodobieństwo, że uda się usłyszeć głosy tych, którzy do tej pory m