domagala008

Integracja Polski z Unią Europejską

Europejski zakładał utworzenie instytucji, których zadaniem miało być ffi|«|liSiSfeowanie realizacji jego postanowień i postępów procesu stowarzyszenio-wego. Należały do nich Rada Stowarzyszenia, Komitet Stowarzyszenia, Parlamen-- ń.jffś.^ify Komitet Stowarzyszenia oraz wiele organów pomocniczych wspierających iSSHRadę'w jej pracach. Analiza funkcjonowania głównych organów stowarzyszenia .. ... pozwala stwierdzić, że są one analogiczne do odpowiednich instytucji unijnych i w ten sposób przygotowują one Polskę do współpracy z innymi państwami UE. Radę Stowarzyszenia można uznać za odpowiednik Rady UE, natomiast Komitet Stowarzyszenia przypominał w działaniu Komitet Stałych Przedstawicieli (CORE-PER, Comite des Representantes Permanents).

Do kompetencji i zadań Rady Stowarzyszenia należało przede wszystkim nadzorowanie realizacji umowy stowarzyszeniowej i rozpatrywanie wszelkich kwestii stanowiących przedmiot wzajemnego zainteresowania. Dzięki temu zagadnienia nawet niezwiązane bezpośrednio z procesem integracji, ale np. z sytuacją międzynarodową, mogły być dyskutowane podczas prac Rady Stowarzyszenia. Rada odegrała istotną rolę w procesie dostosowawczym realizowanym przez Polskę². Podczas kolejnych dorocznych spotkań Rady prezentowano stanowiska obu stron na temat procesów adaptacyjnych i przygotowawczych do członkostwa. Były one zgodne z oficjalną polityką obu stron względem poszerzenia: UE zwracała uwagę na znaczenie harmonizacji prawa krajowego z unijnym, natomiast Polska akcentowała potrzebę obopólnych dostosowań i podkreślała tymczasowość przyjętych w Układzie rozwiązań instytucjonalnych (w ten sposób wyrażała niezadowolenie z niewystarczających, jej zdaniem, wysiłków Wspólnoty).

Głównym zadaniem Komitetu Stowarzyszenia było wspomaganie prac Rady, co przejawiało się przede wszystkim w przygotowywaniu kolejnych jej posiedzeń, wdrażaniu jej decyzji, zapewnieniu właściwego funkcjonowania Układu Europejskiego oraz wykonywaniu analiz. Komitet Stowarzyszenia stanowił forum, na którym obie strony poszukiwały rozwiązywania problemów wynikających z realizacji umowy oraz zajmowały się wszelkimi innymi sprawami związanymi z jej implementacją. Na przewodniczącego Komitetu Stowarzyszenia Ze strony polskiej w latach 1994-1996 wybrano Pełnomocnika Rządu ds. Integracji Europejskiej, a następnie - Urząd Komitetu Integracji Europejskiej (UKIE). Po stronie Unii rolę tę odgrywała Dyrekcja Generalna Komisji Europejskiej, odpowiedzialna za stosunki Wspólnoty Europejskiej z krajami Europy Środkowo-Wschodniej.

E. Kawecka-Wyrzykowska, Ocena stopnia realizacji Układu Europejskiego ustanawiającego stowarzyszenie między Pulską a Wspólnotami Europejskimi i ich państwami członkowskimi, IKCHZ, Warszawa 1998, s. 216.

Instytucjonalno-prawne ramy procesu integracyjnego... ^~J

Parlamentarny Komitet Stowarzyszenia (Parlamentarna Komisja Wspólna RP-WE) zajmował się przede wszystkim tematyką systemowych rozwiązań służących dostosowaniu polskiego systemu prawnego do acąuis communautaire. Dotyczyło to m.in. sposobu integracji polskiej gospodarki z jednolitym rynkiem czy implementacji zaleceń Białej Księgi Komisji Europejskiej. Istotną rolę w pracach głównych instytucji stowarzyszeniowych odgrywały podkomitety i grupy robocze.

Acąuis communautaire (z fr. - dorobek wspólnotowy) - dorobek prawny Wspólnot Europejskich i Unii Europejskiej, obejmujący wszystkie traktaty założycielskie i akcesyjne oraz zmieniające je umowy międzynarodowe (prawo pierwotne), a także przepisy wydawane na ich podstawie przez organy Wspólnot (prawo wtórne),: umowy międzynarodowe zawarte przez Wspólnoty i Unię Europejską, orzecznictwo sądów europejskich, a także deklaracje, uchwały i rezolucje. Do podstawowych aktów prawa pierwotnego należą traktaty rzymskie, Jednolity Akt Europejski, Traktat o Unii Europejskiej, Traktat amsterdamski oraz Traktat nicejski. Wyróżnia śię kilka rodzajów aktów prawa pierwotnego: dyrektywy, rozporządzenia, decyzje, zalecenia i opinie. Acąuis communautaire to około 17 tysięcy, aktów prawnych, liczących ponad 100 tysięcy stron. Obowiązkiem każdego państwa przystępującego do Unii Europejskiej jest wprowadzenie acąuis do własnego systemu prawnego.

1.4. Um o w a p rzejś ci o w a

Tak zwana Umowa przejściowa, na którą składały się Część III, art. 63, 65 i 66 oraz protokoły 1-7 Układu, zakładała stopniowe (w ciągu 10 lat) wprowadzenie strefy wolnego handlu, poczynając od jej wejścia w życie. Punktem wyjścia dla redukcji stawek celnych były cła stosowane w dniu poprzedzającym wejście w życie umowy przejściowej. Stopniowe wyeliminowanie ceł i innych ograniczeń w handlu miały wywołać procesy dostosowawcze po stronie producentów, służące integracji gospodarki polskiej z rynkiem Wspólnoty.

Standstill- zasada we wzajemnych relacjach handlowych, polegająca na niepogarszaniu warunków handlu. Oznacza zakaz wprowadzania jakichkolwiek nowych ceł importowych lub eksportowych, a także barier parataryfowych, czyli wywołujących podobne skutki jak cła. Zakaz dotyczy także wprowadzania nowych ograniczeń pozataryfowych, np. ograniczeń ilościowych eksportu i importu, jak też zaostrzania istniejących już środków ochronnych.    !