domagala024

Integracja Polski z Unią Europejską

■    oszacowanie korzyści i kosztów uczestnictwa Polski w UE (unia celna, jednolity rynek, UGiW) w przekroju sektorów gospodarki i regionów, łącznie ze wskazaniem kosztów i zagrożeń płynących z zaniechania starań o członkostwo;

■    opracowanie długookresowej analizy zmian strukturalnych w gospodarce polskiej oraz stopnia jej przygotowania do przyjęcia całości acąuis communautaire (w tym zasad Unii Gospodarczej i Walutowej);

■    dokonanie analizy obowiązujących w Polsce rozwiązań prawnych regulujących działanie rynku oraz gotowości do wdrożenia w krótkim czasie minimum regulacji niezbędnych dla włączenia kraju do jednolitego rynku;

■    przygotowanie i/lub modyfikacja sektorowych programów dostosowawczych w kontekście negocjacji członkostwa w Unii Europejskiej;

■    intensyfikacja dostosowywania prawa polskiego w celu stopniowego przejęcia całości acąuis communautaire oraz monitoring, w tym m.in.: przyjęcie przez rząd projektu Harmonogramu działań dostosowujących polski system prawny do zaleceń Białej Księgi Komisji Europejskiej w sprawie integracji z jednolitym rynkiem oraz przygotowanie systemu tłumaczeń prawa;

■    rozpoznanie stanowisk negocjacyjnych państw członkowskich i Komisji Europejskiej w kontekście zbliżających się negocjacji członkowskich, założeń przyszłego budżetu wspólnotowego, reformy funduszy strukturalnych i WPR;

■    opracowanie zarysu mandatu negocjacyjnego na podstawie NSI;

■    stworzenie systemu lobbingu polskich interesów gospodarczo-politycznych w instytucjach i organizacjach UE;

■    opracowanie polityki informacyjnej w kontekście integracji z Unią Europejską.

4.3. Realizacja strategii przedczłonkowskiej

Przyjęcie przez Komisję Europejską strategii przedczłonkowskiej oraz wielu dokumentów wskazujących na priorytety i konieczne dostosowania ze strony państw kandydujących skutkowało zintensyfikowaniem i próbą usystematyzowania procesów adaptacyjnych.

Istotne znaczenie dla przygotowań miała Biała Księga. Rada Ministrów pod koniec 1995 roku zobowiązała Pełnomocnika Rządu ds. Integracji Europejskiej oraz Pomocy Zagranicznej do opracowania programu dostosowania prawa krajowego do wspólnotowego. Na podstawie sugestii Białej Księgi zbadano zbieżność między prawem polskim a acąuis communautaire, a następnie określono, jakie akty powinny zostać znowelizowane, a jakie uchwalone od nowa.

Instytucjonalno-prawne ramy procesu integracyjnego... fyC)

4.3.1. Narodowy Program Przygotowania Polski do Członkostwa w Unii Europejskiej

Następne przygotowania organizacyjne do integracji z Unią Europejską byty związane ze wzmocnieniem strategii przedakcesyjnej na podstawie Agendy 2000 i szczytu Rady Europejskiej w Luksemburgu. Komisja Europejska w toku konsultacji z polskim rządem opracowała Partnerstwo dla Członkostwa, wskazujące na działania dostosowawcze, opracowane m.in. na podstawie opinii na temat wniosku o członkostwo. Tym samym Komitet Integracji Europejskiej, odpowiadając na postulaty Komisji Europejskiej i widząc potrzebę modyfikacji Sekwencji działań dostosowawczych, tak aby przyniosły one lepszć efekty w krótkim i średnim okresie, postanowił w 1997 roku przygotować Narodowy Program Przygotowania do Członkostwa w Unii Europejskiej (NPPC).

Program wyznaczał priorytety działań dostosowawczych w okresie przedczłon-kowskim, czyli do 2002 roku (ten termin rząd polski uznał za datę gotowości do przyjęcia zobowiązań wynikających z członkostwa w UE), Co roku dokonywano modyfikacji NPPC, która wynikała z okresowych raportów Komisji Europejskiej, zobowiązań rządu polskiego w ramach negocjacji akcesyjnych oraz zmian w Partnerstwie dla Członkostwa. Priorytety NPPC były opisane w znacznie bardziej szczegółowy sposób, niż czynił to uprzednio Harmonogram działań implementacyjnych NSI. Opis priorytetów zawierał:

■    krótkie omówienie zadania ze wskazaniem podstawy prawnej, która była podstawą dla podjęcia realizacji priorytetu oraz ewentualne ukazanie postępu w jego realizacji (w przypadku kontynuowaniu implementacji);'

« wskazanie stanu docelowego i stanów pośrednich przy realizacji priorytetów;

■    wykaz instytucji odpowiedzialnych za programowanie zadań i ich wdrażanie;

■    diagnozę zakresu niezgodności aktów prawa krajowego z wymogami acąuis communautaire-,

« terminarz niezbędnych zmian legislacyjnych, w którym każdemu aktowi prawa wspólnotowego został przypisany projekt ustawy lub rozporządzenia polskiego wdrażający unijną legislację; j

• dodatkowe działania niezbędne dla wejścia w życie ndwych regulacji prawnych — lub powołania instytucji (np. zmiany procedur administracyjnych);

« oszacowanie koniecznych nakładów i źródeł ich finansowania w latach 2000-2002 (np. fundusze Phare, środki budżetu państwa, samorządy lokalne, kredyty z instytucji międzynarodowych, środki prywatne)³⁵.

A. Ambroziak, Proces dostosowania oraz negocjacje Polski o członkostwo w Unii Europejskiej [w:] E. Kawecka-Wyrzykowska (red.), Stosunki Polski z Unią Europejski}, Szkoła Główna Handlowa, Warszawa 2002, s. 121-122.