DSC01111 (4)

346 INSTYTUCJE! PROCESY DECYZYJNE

9. Jurysdykcja apelacyjna (art. 225). Jako organ pomocniczy Trybunału fot. cjonuje Sąd Pierwszej Instancji. Strony toczących się przed nim postępowań b$ odwoływać się więc od wyroków SPI do Trybunału.

W okresie nieomal półwiecza funkcjonowania Trybunału (1953-2001) rttw wniosły do niego prawie 12 tysięcy spraw. Blisko połowę spraw stanowiły pn& sądów krajowych o wydanie orzeczeń prejudycjalnych. Najwięcej spraw winiet w 1979 r. (1322). W ostatnich latach średnio po około 500 rocznie. W całym oto-sie funkcjonowania Trybunał wydał ponad 5500 wyroków, ostatnio średnio rera* po około 250. W roku 2000 w różny sposób zakończono 526 spraw, wpłynęły SE nowe sprawy, a w toku znajdowały się 873 sprawy. W roku 2001 sytuacja jesza; uległa pogorszeniu: zakończono 434 sprawy, wpłynęły 504, w toku były 9fl Wśród spraw zawisłych znajdowało się blisko 500 wniosków o wydanie otacat prejudycjalnych oraz 120 apelacji¹*.

Ogólnie można stwierdzić, że niezwykle istotna, u czasami wręcz rewokyp rola Trybunału w całym systemie wspólnotowym stanowi funkcję podstawowe założenia strukturalnego: skoro Wspólnoty Europejskie są wspólnotami pra»j.r rola Trybunału musi być bardzo istotna.

10.1.1 Skład

W lad Trybunału wchodzi DictnastU-Sedziów. Chociaż Traktat wyraźnie kc nić określa, to w praktyce każdy sędzia jest obywatelem jednego z państw gjp-kowskidi. Ich zadaniem jest rozpatrywanie spraw wnoszonych przez uprawie* podmioty oraz ferowanie orzeczeń. W traktacie nicejskim przyjęto, że po parzeniu każde państwo członkowskie będzie posiadało jednego sędziego. Będzie w więc 27. W okresie poszerzania ich liczba będzie odpowiadała liczbie paw* członkowskich.

Organami pomocniczymi Trybunału jest ośmiu rzeczników generalnych, te ich więc mniej niż państw członkowskich. Również, po poszerzeniu do 27 ps»” liczba ośmiu rzeczników zostanie utrzymana. Jednak na podstawie an. 222 n* ona ulec zmianie w sposób uproszczony, a więc bez zmiany Traktatu Rada Me «rów. działając jednomyślnie na wniosek Trybunału, może bowiem twięłfl* liczbę rzeczników generalnych.

Ich zadanie stanowi przedkładanie umotywowanych wniosków odnoszą^’¹-się do spraw wniesionych do Trybunału. Przygotowują oni swoje wystąp** w celu ułatwienia ferowania orzeczeń przez sędziów. Prezentują je pubtio* i czasie posiedzeń Trybunału. W swoich działaniach są całkowicie benm#' . niezależni Instytucja rzeczników generalnych na ogół nie występuje w sądo** t»śe krajowym. W prawic wspólnotowym została zastosowana na podstawie**" rów francuskich Rzecznicy generalni wybierają jeden z trzech modeli pełń-'-

.. Z<*. SuriUKs of jodici&I acuyiiy of rhe Coun of Jim ICC. General aciiviiy of Ac 0*** Stairsics of judiciat acthily of the Coun of Jolu* & tOTMlWpdmCiwt w 7000 hlip.//tt ww.curis.cu.rnt/cn/siai.ind<rx.hlni

swoich funkcji: adwokacki, sędziowski lub badawczy. Są więc: albo (U zdecydowanymi zwolennikami integracji, albo (2) sędziami wstępnie rozpatrującymi sprawę lub (3) naukowymi analitykami w swych pracach wykraczającymi poza przedmiot wyrokowania¹'¹. Zdaniem R. Pokorna, rzecznik to bezstronny przyjaciel sądu [amicus curiac), działający na rzec; sprawiedliwości¹¹.

Kadencja sędziów trwa sześć lat. a po jej zakończeniu mogą być wybierani ponownie. Nie obowiązuje granica wieku emerytalnego. Częściowa zmiana skiału sędziowskiego następuje co trzy lata, po to, aby zachować ciągłość dorobku prawnego Trybunału. Ponieważ liczba sędziów jest nieparzy sta, w w kolejnych laminach stanowiska obejmuje przemiennie ośmiu lub siedmiu sędziów.

Kadencja rzeczników generalnych Irwa sześć lat. cz.yli jest laka sama jak ka-dencja sędziów. Co ifzy juta swoje stanowiska obejmuje czterech rzeczników. Ustępujący rzecznicy mogą uzyskać nominację ponowną.

Sędziowie i rzecznicy generalni są mianowani przez ..rządy państw członkowskich za ich wspólną zgodą" (art. 223). Decyzja ta nie jest więc podejmowana przez jakąkolwiek instytucję wspólnotową. Rząd każdego z tych państw proponuje kandydaturę swojego obywatela, a następnie, w czasie posiedzenia przedstawiciel! wszystkich rządów, podejmowana jest ich wspólna decyzja. Tym samym każdy rząd posiada prawo wetn w stosunku do każdej ze zgłaszanych piopu/yoji, nie może spodziewać się, iż, nu zasadzie wzajemności, inne rządy nie wyrażą zgrały na mianowanie kandydata, którego zgłasza. 7. lego powodu rządy nie kotzyiinją z.c swoich uprawnień, a ich decyzje dotyczące miunowonia są prawic nuiomniycrnle akceptowane przez inne państwa członkowskie.

Kryteria doboru sędziów oraz izcczników generalnych są takie simie*¹:

I. Niezależność kandydata, pełna i nicbud/.ącu żadnych wątpliwości, stanowi wymóg podstawowy. Kandydat musi dawać gwarancje be/jininnokl ma/ nie nm że akceptować instrukcji czy jakichkolwiek sugestii formułowanych pize/ i/ądy czy instytucje pozarządowe. Sędziowie nie rcptezcnlują więc swych |mńsiw, tą natomiast sędziami Wspólnoty. Jednak zarazem z pewnością icprc/entują systemy prawne funkcjonujące w ich państwach”.

2 Kwalifikacje merytoryczne sa drugim kryterium stosowanym pi/y wylmi/e. Dopuszczono akceptowanie kandydatów i dwóch krągów zawodowych, Mogą lo być bądź osoby spełniające warunki do pełnienia najwyżt/ych sUnowisk w są downictwie odnośnych państw, bądź prawnicy, których komptkra je są |*/w*zath-nie uznane. Zamiarem państw założycielskich było więc miira/Winli lwi/ czyn nych sędziów lub adwokatów, bądź profesorów prawi 'I;,%}) ostamnh nawet w w dy, gdy nie spełniają warunków do zajmowania stan iwiil, sądowy*, h w swoim państwie.

" kot K Hunmnji. The Liuoptm Gwti, Luońot 17%, i y> fi,

R Pulsom. Lumpom Umon Imw In o tlmhrll, tum- IW) W > U2 " Alt 22} um. i.

for. N Hunninp, The Lutojjtan Cowu, LmiUwi IIW-, i \!