DSC01114 (5)

386

INSTYTUCJE I PROCESY DECYZYJNE

jedynie zagadnienia prawne, a nie ustalenia dotyczące stanu faktycznego W*,' drugim obszarze spraw orzeczenia SPI są ostateczne. Termin złożenia apebegM I bardzo krótki i wynosi zaledwie dwa miesiące od daty powiadomienia o «; v wyroku

Czynną legitymację procesową posiadają: (1) strona postępowania przedSR | która przegrała, (2) interwenient indywidualny, jeżeli orzeczenie sądu berjjśs nio go dotyczy, (3) państwa członkowskie oraz (4) instytucje wspólnoło»t^w

Apelacja powinna zawierać: imię i nazwisko (nazwę) zarówno wnioskodn? jak i jego przeciwników procesowych w SPI zarzuty prawne oraz argracr a także propozycję treści wyroku apelacyjnego. Wnioskodawca może dań:i całkowitego lub częściowego uchylenia wyroku SPI albo do wydania (abegota czenia, do którego dążył przed SPI. W żadnym jednak razie nie może wyłaa poza przedmiot postępowania przed SPI. Wyrok SPI należy dołączyć do ** sku^IM.

Podstawy skargi apelacyjnej są tylko trzy: (1) brak kompetencji SPI. (2)ter; szenic procedury wpływające na interesy wnioskodawcy oraz (3) nansat wspólnotowego prawa materialnego¹⁷⁶.

Procedura rozpatrywania skargi apelacyjnej w Trybunale składa się z cąs pisemnej i ustnej. Jednak faza ustna może być pominięta po wysłuchania et* stron oraz rzecznika generalnego¹⁷⁷. Stronom przysługuje prawo dwukrotną «y miany pism procesowych. Tak jak w wypadku innych postępowań pnedTnb® łem, strony wymieniają: wniosek, odpowiedź, replikę oraz duplikę.

W wyroku apelacyjnym Trybunał może¹⁷:

1. Unieważnić wyrok Sądu Pierwszej Instancji.

2. Wydać wyrok samodzielnie, jeżeli wniosek jest albo jednoznacznie wfc puszczalny, albo jednoznacznie nieuzasadniony, albo dobrze uzasadniony.

3. Odesłać sprawę do ponownego rozpoznania przez SPI. W przypadkuoi słania. Sąd jest związany prawnymi ustaleniami przyjętymi przez Trybunał.

Od roku 1990, czyli od rozpoczęcia funkcjonowania SPI, do TrybunałuwV nęiy łącznic 454 wnioski apelacyjne, ostatnio po około 60-70 rocznie. V i* 2001 zgłoszono 72 takie wnioski spośród 503 nowych spraw, co stanowi otó' 15%. Czas rozpatrywania apelacji jest stosunkowo krótki: w 2000 r oma* wydawano średnio po 16.3 miesiącach, a w 2001 r. średnio po 19 miesiącach^' nak skuteczność apelacji jest bardzo niska. Prawie zawsze Trybunał uznaje ub wnioski za nieuzasadnione lub niedopuszczalne¹⁷’

”* Alt. 49 Statutu ETS. ^m ART. 112,113.110 Regulaminu ETS.

An. 51 Statutu ETS.

^IT1 Alt. 32 Statutu ETS oraz an 120 Regulaminu ETS.

^,a An. 54 Sututu ETS oraz an. 119 i 122 Regulaminu ETS.

Zł* Statittici of judicial activjty of the Cóurt of Justice. General acthity of O*⁰*!

'.Mi:--------|_:__,_i_!_

SĄDOWE INSTYTUCJI: WSPÓLNOTOWE

3S7

10.2. Sąd Pierwszej Instancji

10.2.1. Rola

Możliwość powołania Sądu Pierwszej Instancji została stworzona w art. 225. który dodano w Jednolitym Akcie Europejskim. Sąd ten został utworzony na mocy decyzji Rady i rozpoczął funkcjonowanie w 1989 r. jako instytucja wspomagająca działania Trybunału. Cele powołania SPI były jasne. Utworzono go. aby przejąć część jurysdykcji Trybunału, po to. aby: wprowadzić typowy dwuinstancyjny system sądowy, odciążyć Trybunał oraz. stworzyć możliwość bardziej sprawnego rozpatrywania i orzekania. Na podstawie traktatu nicejskiego funkcjonować zacznie trzecia instancja sądowa, czyli Zespoły Sędziowskie.

SPI rzeczywiście odciążył Trybunał. NV latach 1989-2001 wpłynęły bowiem do niego aż 3942 sprawy (w ostatnich latach po około 400 rocznic). Sąd zakończył postępowania w 3151 sprawach, ale 31 grudnia 2001 r nadal toczyły się postępowania w blisko 800 niczakoóczonych sprawach. Sprawność orzekania jest jednak niska, przeciętną sprawę SPI rozpatruje bowiem w okresie 16-20 miesięcy .

SPI nie jest samodzielną instytucją wspólnotową. Nic został wymieniony w takim charakterze w art. 7-9 wśród dziesięciu instytucji i organów Wspólnoty, a z treści art. 225 wynika, że został utworzony „przy" Trybunale. Oznacza to. że SPI nie posiada kompetencji własnych. Wykonuje jedynie te kompetencje, które zostaną dla niego wydzielone z ogólnych kompetencji, przyznanych Trybunałowi.

Sytuacja ta stanie się inna po traktacie nicejskim, w którym dokonano zmiany treści art. 220, wyraźnie wzmacniając rolę SPI dzięki przyznaniu mu jurysdykcji własnej. Trybunał i Sąd mają teraz funkcjonować „każdy w ramach swojej Jurysdykcji". Staną się więc coraz bardziej dwoma odrębnymi sądami wspólnotowymi. Niemniej jednak nadal nic dokonano zmiany w art. 7, a więc SPI nic stal się wyraźnie wymienionym, odrębnym organem wspólnotowym. Ponadto, rozbudowując przeciążoną strukturę sądową, przewidziano tworzenie „przy" Sądzie specjalnych Zespołów Sędziowskich¹*', które będą mogły wykonywać przewidziane w Traktacie kompetencje sądowe.

Kompetencje Sądu Pierwszej Instancji oraz. zasady jego funkcjonowaniu określono w art. 225 Traktatu, a także w wielokrotnie zmienianym statucie Trybunału (an. 44—56)¹*². Po traktacie nicejskim obowiązywać będzie nowy stalul Trybunału,

^<>D Zob. SuaifiticN of judicial acimiy of Uw Court of l un ln»Uno« Sum/muy of tli. »mivm> j„ 1^99. 2000 and 2001 hup^/c'urm.cu.iiii/cn/»ui!/MOIlr.p(lf: U. V«Mrrdurf. Protrcdin** of (Itr Coon <>l Fum Instancc m 2000. hup^/coru.cu.im/cu/pci/lp2000.pdf. i. I.

An*. Judicial Panel*.

¹⁽² Proiocol on łtac Slalutc uf (hc Court of lwice of tlić fcuropean ¹ 'oriiirmnliy. wiriiod ot |j_lo, tcli on 17 April 1957 (tekst jednolity po wielu poprawkach z 15 lipca 2002 r.i luifi //< unu ru im/cn/ lxis/Aaing/staiu(.łitni - dalej cyt. jako Statui ETS