DSC01125 (3)

334 INSTYTUCJE 1 PROCESY DECYZYJNE

zastępców, których takie jest 222. Również inaczej, niż w przypadku Komitetu Ekonomicznego i Społecznego, tu zastrzeżono, tż członek Komitetu Regionów nie może równocześnie pełnić funkcji członka Parlamentu Europejskiego.

Po traktacie nicejskim członkami Komitetu Regionów może być 350 osób. Dl-Polski przewidziano 21 miejsc²⁵⁶. Członkowie są wybierani przez Radę kwalifikowaną większością głosów.

Członkowie Komitetu swoje nominacje otrzymują osobiście, a nie jako człon kowie władz lokalnych czy reprezentanci państw członkowskich. Tym samym przyznane im funkcje powinni wykonywać osobiście i nie mogą być związani instrukcjami formułowanymi przez jakiekolwiek organizacje. Powinni natomiast działać niezależnie i w ogólnym interesie Wspólnoty.

Komitet wybiera swojego przewodniczącego i członków prezydium na kadencję jedynie dwuletnią oraz przyjmuje własny regulamin. Przewodniczący zwołuje sesje Komitetu na prośbę Rady lub Komisji, ale także z inicjatywy własnej. Podlega mu sekretariat.

Traktat me przewiduje powołania sekcji, funkcjonujących wewnątrz Komitat Regionów. W praktyce powołano jednak siedem komisji merytorycznych oraj jedną jednostkę studyjną. Komisja 1 zajmuje się polityką regionalną oraz funkcjonowaniem funduszy strukturalnych i współpracą transgraniczną. Bardzo aktywne Komisja 2 podejmuje zagadnienia regionalnych skutków wspólnotowych działaś w dziedzinie rolnictwa i rybołówstwa (w latach 1994-1998 komisja ta sformuloM-ła aż 28 opinii). Komisja 3 opiniuje propozycje dotyczące funkcjonowania transportu, sieci transeuropejskich oraz społeczeństwa informacyjnego. Komisja 4 zaj-muje się problemami energetycznymi, funkcjonowania miast i ochroną środowiska Komisja 5 polityką społeczną i zdrowia. Komisja 6 zatrudnieniem, polityką ekonomiczną oraz funkcjonowaniem wspólnego rynku, natomiast Komisja 7 edukacją kulturą i problemami młodzieży. Jednostka studyjna opracowuje pogłębione raporty na temat polityki regionalnej i integracji. W roku 1999 dotyczyły one na przykład zagadnień rozwoju demokracji lokalnej, jakości życia w poszczególnych rf-1 gionach oraz strategii polityki regionalnej w kontekście zbliżającego się wschodniego poszerzenia Unii Europejskiej²⁵⁷.

Siedzibą Komitetu Regionów jest Bruksela. W roku 2001 zatrudniał on zaledwie 207 funkcjonariuszy na stałych etatach. Ponadto, ponad 100 osób wykonywało swoją pracę równocześnie dla Komitetu Regionów oraz Komitetu Ekonomicznego |

Dcclamioo (No 20) on (hc cnlargcment of the European Union, Treaiy of Nicc amendinf * Tnaiy aa European Union, the Ireaties esiablishing the European Communities and ceflain tri** ans, OJ C 80/01. s. 84.

Zoh. *m«j Commiucc of the Region v Cpmmission 2: agricuiture. rural decdopmcn: a* fiihena, http //ww«xar.iaOeor»(work/cotnm2.hlnil*anchor-oprntons-35882: Commiucc of ihe Re-(mat. Studio Unit. http //www.cor.eu.int/coraiwork/suidies.himl; Commiucc of the Regions. Work of Ihe Commidcc of the Regioas - an overview, hUp-y/www.car.cu.int/coratwork/rwatJtOT. •agJaiai

i Społecznego²™. Tym samym Komitet Regionów stanowi organ wspólnotowy o najniższej obsadzie kadrowej.

9.6.3. Kompetencje

Kompetencje Komitetu mają charakter wyłącznie doradczy. Zgodnie z an. 265. podzielić je można na cztery grupy Są to kompetencje: obligatoryjne, fakultatywne, własne zależne oraz własne.

Po pierwsze, kompetencje obligatoryjne istnieją wtedy, gdy Traktat wymaga, aby Komitet sformułował swoją niewiążącą opinię. Traktat przewiduje, że w dokładnie określonych przypadkach o opinię zwracać się muszą dwie instytucje: Rada lub Komisja.

Po drugie, są to kompetencje fakultatywne. Jeżeli te instytucje wspólnotowe uważają, iż rozważenie opinii Komitetu jest pożądane, ponieważ, akt wspólnotowy dotyczy zagadnień współpracy transgr.micz.ncj. to formułują taki wniosek. W traktacie amsterdamskim możliwość zasięgania opinii Komitetu Regionów przyznano także Parlamentowi.

Po trzecie, odmiennie mż. w wypadku Komitetu Ekonomicznego i Społecznego, Komitet Regionów formułuje opinie z wlasnoj Inicjatywy w dwóch sytuacjach. Po trzecie więc, zawsze wtedy, gdy Komitet Ekonomiczny i Społeczny jest proszony o opinię obligatoryjną lub fakultatywną, to Komitet Regionów jest n tym informowany. Jeżeli uzna on, iż dany akt wspólnotowy dotyczy Jakichś Interesów regionalnych lub gdy wpłynie nu funkcjonowanie regionów, lo może on wypowie* dzieć się w sprawie tego aktu.

Po czwarte, Komitet Regionów może stutt uznać, że należy wypowiedzieć się na jakiś temat. W przypadku trzecim można wnioskować, iż. Komitet Regionów powinien sformułować opinię, u w sytuacji czwartej po prostu może Ją wydać. To rozróżnienie jest o tyle istotne, żc w Traktacie wymieniono stosunkowo niewielką liczbę sytuacji, w których obligatoryjna opinia Komitetu Regionów jest konieczna. Wprowadzono natomiast powyż-szą klauzulę ogólną.

Inaczej niż w wypadku opiniodawczych uprawnień Pariunmiilu, w wypadlm Komitetu Regionów termin sformułowania opinii może zouać ograniczony Nawet w wypadku opinii obligatoryjnych Rada lub Komisja, zwracające się o ich wyrażenie, mogą wyznaczyć termin zakończenia konsultacji, TrakUl wymaga jedynie zachowania minimalnego terminu konsultacji, nie może on być krótszy od jednego miesiąca. Gdyby Komitet nie zdążył zakończyć twojej ptacy. to instytucje współ-notowa może kontynuować swe działania, bez obawy o bezprawność takiego dz|fi> łania czy ewentualną nieważność aktu, ze względu na naruszenie istotnego wymogu proceduralnego.

^Jt Europom Commmiofi. CentraI rtport aa llw arilnllei af Ihr HOHJ/kitn Uaum 7000. Hi-ji sek-UMcuilKwrg 2001. s. 404.