DSC01319

32 PODSTAWOWE ZAGADNIENIA RACHUNKOWOŚCI FINANSOWEJ

TABLICA 2.5 • Konto w układzie folio (dwustronnej tablicy)

TABLICA 2.6 • Konto w układzie pagina (jednostronnej tablicy)

Nazwa konta

Data	Symbol	Treść operacji	Kwota (w zł)
	i nr dowodu		Wn	Ma

Z funkcjonowaniem konta wiążą się następujące czynności:

1)    założenie konta, które polega na wpisaniu jego nazwy i symbolu zgodnego z zakładowym planem kont,

2)    otwarcie konta, które może nastąpić przez:

a)    wpisanie stanu (salda) początkowego na podstawie bilansu otwarcia albo

b)    zaksięgowanie pierwszej operacji dotyczącej danego konta, jeżeli nie występowało ono w bilansie otwarcia,

3)    ewidencja operacji gospodarczych na odpowiedniej stronie konta (Wn lub Ma) w zależności od jego charakteru i treści ujmowanej operacji; dokonywane zapisy księgowe mogą więc być debetowe (na stronie Wn)⁷ oraz kredytowe (na stronie Ma)⁸; ujęte na koncie zapisy składają się na obroty konta — odpowiednio: debetowe i kredytowe,

4) zamknięcie konta, które następuje przez:

a)    podsumowanie obu stron konta,

b)    ustalenie między nimi różnicy, wyrażającej saldo końcowe konta, które

może być:    -'M

—    debetowe, jeżeli większa jest suma obrotów po stronie Wn,

—    kredytowe, jeżeli większa jest suma obrotów po stronie Ma,

Zapisy debetowe określa się też jako: obciążenie konta, ujęcie w ciężar konta, debetowanie

konta.    .,

* zapisy kredytowe mogą też być określane jako: uznanie konta, zapisanie na dobro konta.

kredytowanie konta.

— zerowe, gdy sumy zapisów po obu stronach są równe, a więc nie występuje saldo końcowe,

c) wpisanie salda końcowego po stronie wykazującej mniejszą sumę, dzięki czemu następuje zrównoważenie łącznych kwot po obu stronach konta.

Omówione zapisy są zilustrowane na schemacie 2.1.

SCHEMAT 2.1 • Funkcjonowanie konta

Wn    Kasa    Ma

Obroty kredytowe

Podstawą zaksięgowania operacji jest dokument księgowy, który ją odzwierciedla. Pozwala on określić datę operacji, jej treść i kwotę.

Ujęcie operacji na kontach księgi głównej (syntetycznych) odbywa się według zasady podwójnego zapisu. Zgodnie z tą zasadą każda operacja musi być zaksięgowana:

a)    na co najmniej dwóch kontach (podwójny zapis),

b)    po przeciwnych stronach tych kont, a więc na jednym koncie po stronie „Winien”, a na drugim po stronie „Ma” (dwustronny zapis),

c)    w identycznej kwocie na obu kontach (jednakowy zapis).

Konsekwencją stosowania tej zasady jest powstawanie między kontami

powiązań, które określa się mianem korespondencji kont (schemat 2.2).

SCHEMAT 2.2 • Korespondencja kont Wn Konto A Ma Wn Konto B Ma

1 000 ◄-► 1 000 I

Oprócz kont księgi głównej są też stosowane konta ksiąg pomocniczych (uzupełniających), nazywane też kontami analitycznymi. Są one prowadzone jako uszczegółowienie kont syntetycznych. W związku z tym do określonych kont syntetycznych zostają przypisane odpowiadające im zbiory kont analitycznych.