DSC01329

czywszy oba te cykle pisarz mógł sobie _po . dzieć: stworzyłem cały świat. I kazał też^' ł myślonym przez siebie postaciom uważać * za Boga.

Następne powieści Parnickiego są w sposób 1 oczywisty konsekwencją ustaleń przyjętymi* w „Zabij Kleopatrę”. Mogą być już tylko k9 lejnymi rozdziałami autobiografii pisarza, gJ nealogii pisarza, filozoficznego traktatu na telli mat kondycji pisarza, mogą być wreszoie — za) pisem procesu twórczego pisarza.

„Inne życie Kleopatry” rozwija znowu wy.j myśloną przez Parnickiego konwencję gatun-JB kową powieści „historyczno-fantastycznej" —-|| bo stawia pytanie, co by było, gdyby Kleopatra* nie tylko żyła jeszcze w pół roku po śmierci* Antoniusza, ale usiłowała wypłynąć z Morza ™ Czerwonego na ocean i pożeglować do Indii. I Jakie byłoby jej inne życie, inne od tego, I które zna historia? Rzecz jasna — taką powieść 1 zamierza napisać ktoś przedstawiony w powie- I ści Parnickiego „Inne życie Kleopatry”, a kto inny zamierza do tego nie dopuścić — i tak zawiązuje się intryga, którą chciałoby się streścić w zdaniu: „jak zabić powieść”.

Podtytuł Powieść z XIX wieku okazuje się | zobowiązujący. W rozmowach i listach bohaterów pełno odwołań do burzliwyh wydarzeń tej niespokojnej epoki. Wielokrotnie wspomina się o roku czterdziestym ósmym, o rewolucyjnych organizacjach spiskowych w Rosji, o działalności terrorystów. W Meksyku toczy się walka

biikę przeciwko cesarzowi Maksymilia-°!l\ Habsburgowi, w Europie trwają dyplo-ⁿ°atyczne przetargi o losy Państwa Kościelne-^1,1 nad którym zawisła groźba upadku; jeden ^bohaterów jeździ do Londynu na rozmowę

parolem Marksem. W świecie powieściowym, tak głęboko i mocno osadzonym w historii, żyją jednak postacie o niezwykle jaskrawo podkreślonej literackości.

V

Od razu na początku spotykamy się ze znanym już chwytem cytatu postaci. Jak Sienkiewiczowski Zagłoba do powieści I u możnych dziwny, tak do „Innego życia Kleopatry’’ wkraczają trzej muszkieterowie i hrabia de Monte Christo z romansów Aleksandra Dumasa. To właśnie Edmund Dantes (o którym wkrótce pan Dumas napisze powieść jako o hrabim de Monte Christo) pragnie unicestwić powstającą dopiero powieść „Inne życie Kleopatry”. Jest także drugi Dantes — ten, który zabił w pojedynku Puszkina, pojawia się również Mickiewicz, jako autor drugiej części Dziadów, Krasińska, twórca Irydiona, i autor Króla-Ducha, Słowacki, o którym ma być napisana powieść historyczno-fantastyczna.

Jesteśmy niby w państwie dziwnego Midasa, pod którego dotknięciem wszystko zmienia się nie tyle w złoto, ile w literaturę. Tekst powieści „Inne życie Kleopatry”, opowiadający o wysiłkach zmierzających do tego, by zabić tę powieść, tekst zaludniony postaciami z wcześniejszych dzieł Parnickiego, postaciami z utworów