DSC06955

Khuit

Drwię sobie i tego!

Jakub

da AjfiWa

fhnirju. powoli, powoli.

Huptjron \ Hi bezcrclnil!

Jakub

ftme. panie, pnti Uróść!

Ideant

Nie ustąpię ani kroku.

Jakub itOmm

ftuucru. wiasnemu cycu?

Harpagon

Paść tanie, ja go nauczę.

Jakub daBaijagtma

Runie! własnego syna? Mnie jak mnie, ale syna...

Harp^on

Niech Eh Jakub sam rozsądzi tę sprawę i powie, czy mam słuszność.

Jakub Więc dobrze, flb Kinala

Niech się pan trochę oddali.

Harpagon

kocham pewną osobę i pragnę ją zaślubić; a ten bezczelny obwieś durzy się w niej również i chce się o nią starać wbrew mej woli.

Jakub A, źle robi.

łłarpagon

Czyi to nie jest potworne, aby syn stawał w drodze ojcu? Czyż proste uszanowanie nie powinno go trzymać z dala od osoby, którą ja wybrałem?

Jakub

; J|aMB duszność. Niech mi pan pozwoli z nim pomówić; niech pan tu zostanie.

Kleant

H Jakuba, który podchodzi ku niemu

^ jęo dobrze, skoro ojciec uczynił cię swynt sędzią, i ja się nie wzdragam; również _t ji-iię, Jakubie, oddać sprawę pod twoją ocenę.

Jakub

£ivni mi pan wielki taszczyt.

{kant

|\jk(K'halem młodą panienkę, która przychylnie patrzy na to uczucie i przyjmuje _{tkliwością me wyznania; tymczasem ojcu zachciewa się stawać w poprzek naszej „litości swymi pretensjami!

Jakub

£ie robi, to pewna.

Kleant

Czyż nie wstyd w jego wieku myśleć jeszcze o małżeństwie? Czy jemu przystało odgrywać czułego kochanka? Czyż nie powinien zostawić młodszym tej roli?

Jakub

Jakub Jako rozjemca

Ma pan słuszność. Tb są kpiny! Pozwól pan, bym mu rzeki dwa słowa. v

DoUarpagona

komizm sytuacji, elementy farsowe

No cóż, syn nie jest taki pomylony, jak pan twierdzi, mówi wcale roztropnie. Powiada, że świadom jest szacunku, jaki panu jest winieti; uniósł się jedynie w pierwszym zapędzie, ale obecnie gotów jest poddać się pańskim rozkazom, byleby pan zechciał się z nim lepiej pbchodzić i dać mu za żonę osobę wedle jego gustu.

Harpagon

Ach, jeśli o to chodzi, powiedz mu, Jakubie, że w ten sposób może wszystko uzyskać i że wyjąwszy Marianny zostawiam mu zupełną swobodę wyboru.

Jakub

Niech mi pan pozwoli z nim pogadać.

DoKkanla

Fidżi panicz, ojciec nie taki uparty, jak pan sobie wyobraża; powiedział, że tylko zuchwalstip pańskie doprowadziło go do wściekłości, tylko sposób postępowania panicza mu się nie podoba; ale gotów jest zezwolić na to, czego pan pragnie, bylebyś pan wszedł na drogę zgody i okazał całą powolność, uszanowanie i pokorę, jakie syn winien jest ojcu.

Kleant

■Ach, Jakubie, możesz go zapewnić, że byle mi oddal Mariannę, znajdzie we mnie msze najuleglejszego syna i że nigdy nic nie uczynię przeciwko jego woli.