Biologia - repetytorium dla Kanuyuuiu* na OKaaemte maayezm
W mian; wnikania wody cytoplażma jest coraz silniej dociskana do ściany komórkowej, która ulega naprężeniu; to naprężenie nazywamy turgorem (ryc. 5-71 i. Turgor to cecha charakterystyczna wszystkich komórek roślinnych, warunkuje on w znacznym stopniu kształt roślin (np. liści, łodyg). Liść więdnie czyli traci jędmość, gdy turgor w jego komórkach się zmniejsza, co z kolei spowodowane jest niedostatkiem wody.
W odróżnieniu od roślin, ameby, pantofelki i inne słodkowodne pierwotniaki żyjące w środowisko hipotonicznym. muszą usuwać nadmiar wody napływającej do ich organizmów. W organizmach tych jednokomórkowców występują wodniczki tętniące, do których napływa woda z cytoplazmy, a wraz z wodą produkty przemiany materii. Gdy wodniczka wypełnia się, następuje jej skurcz i woda zostaje wypchnięta na zewnątrz poprzez system kanalików.
Z zupełnie przeciwną sytuacją mamy do czynienia, gdy komórkę umieścimy w roztworzę hipertonicznym. a więc o wyższym stężeniu substancji niż w cytoplazmie. Wówczas woda opuszcza komórkę, zmniejsza się w niej zawartość rozpuszczalnika, a zatem i ciśnienie wywierane na błonę. Na skutek tego komórka się kurczy. Prawidłowe erytrocyty człowieka kurczą się w 1,3% roztworze
NaCI. Oczywiście, komórki roślinne nie kurczą się ze względu na obecność celulozowej ściany — tracą one najpierw turgor; a następnie zachodzi w nich nlazmoliza: wodniczka ulega zmniejszeniu, skurczony protoplast odstaje od ściany (ryc. 5-72). Przeniesienie splazmolizowanej komórki do roztworu hipotonicznego powoduje powrót do normy, a więc denlazmolize.
Ryc. 5-72. Plazmoiiza w komórkach roślinnych.
A - komórki przed plazmolizą:
B - plazmoiiza: znaczna ilość wody opuściła komórki powodując obkurczenic wakuoli (w) i odstawanie protoplastu (p) od ściany komórkowej (sk).
C - najczęściej występujące rodzaje plazmolizy:
1 - wypukła;
2 - wklęsła;
3 - „kapturkowa**;
4 - skurcz tonoplastu ze zniszczeniem cytoplazmy;
5 - wakuolizacja;
61 cytoriza (zmniejszenie objętości całej komórki) (JD).
W postępowaniu medycznym często zachodzi konieczność podania choremu płynów bezpośrednio do układu krążenia. Płyn taki musi być odpowiednio przygotowany, aby nie uszkadzał komórek i tkanek. Po pierwsze, musi być izotoniczny. Po drugie - jego pH winno wynosić od 7,35 do 7,45, a więc tyle, ile wynosi prawidłowe pH krwi. I wreszcie - nie może być toksyczny, ani zawierać drobnoustrojów. Ciecze, które spełniają wymagane, a wymienione powyżej warunki, nazvwamvpłvnanii fizjologicznymi albo infuzyjnymi. 0,9% roztwór NaCI i 5% roztwór glukozy, o ile są wolne od drobnoustrojów i mają pH ok. 7,4 należą do najczęściej stosowanych płynów fizjologicznych.
5.4.4.2. Dializa
W pewnych warunkach przez błonę półprzepuszczalną mogą przenikać nie tylko cząsteczki rozpuszczalnika, ale również substancji rozpuszczonych. Takie zjawisko nosi nazwę dializy (ryc, S-69). Jest ono możliwe wówczas, gdy w błonie występują dostatecznie duże otwory, dające się już zobaczyć pod mikroskopem elektronowym. Otwory takie ma np. błona filtracyjna kłębków nerkowych. (idy jednak