DSCN6460 (Kopiowanie)

• Pmgltld świata fsfof żywych i Ich klasyfikacja

l mieszkańcem wód jest topik czyli pająk wodny (Argyroneta aquatica). Pobyt pod wodą umożliwiają mu pęcherzyki powietrza, które zabiera na swym gęsto owłosionym ciele. Topik buduje pod wodą gęsią. w kształcie dzwonu sieć, którą wypełnia pęcherzykami powietrza atmosferycznego. W tym "kesonie” przebywa i czatuje na zdobycz, przędzie również zbiorniki na powietrze, w których odbywają się lęgi i w których młode przebywają dość długo, zapewne karmione przez matkę. Natomiast w domostwach ludzkich najczęściej tworzą swoje pajęczyny paiak domowy mały (Tegenaria domeslica) i paiak domowy duży (T. atrica).

Wszystkie pająki sąjadowite. a trucizna wytwarzana przez gruczoły jadowe wypływa przez ostrze szczękoczuików do zadanej rany. W ten sposób pająki paraliżują swoją ofiarę, zazwyczaj wcześniej oplótłszy ją dodatkowymi zwojami pajęczyny. Większość gatunków wydziela na zewnątrz soki trawienne, które rozpuszczają ciało ofiary; produkty trawienia są następnie wsysane do jamy gębowej przez potężnie umięśniony "aparat ssący”, utworzony z gardzieli i końcowej części jelita przedniego. Oczywiście jad większości pająków jest groźny dla drobnych bezkręgowców, nic stanowi natomiast zagrożenia dla człowieka. Z medycznego punktu widzenia istotne sąjcdnak te gatunki, których ukąszenie może przyprawić o groźne następstwa, a nawet spowodować śmierć osoby dorosłej. Największą sławą w lei nonurei dziedzinie cieszy sic amerykański Daiak czarna wdowa (Latrodedus madan.it i

do 20 mm. Znacznie większa jest tarantula wioska (Tarantulafasciventris), której samice dorastają 5 cm długości; w średniowiecznej Italii była ona prawdziwym postrachem, ponieważ sądzono, iż człowiek przez nią ukąszony tańczy obłąkańczy taniec aż do śmierci (stąd nazwa: tarantula). Nic występująca w Polsce, lecz żyjąca u naszych wschodnich i południowych sąsiadów tarantula ukraińska (Lycosa smgorensis - ryc. 7-104) żyje pod ziemią, gdzie kopie wysłane pajęczyną chodniki. Ten duży, jadowity pająk czasem uważany jest za śmiertelne niebezpieczeństwo. W rzeczywistości tarantula jest równie groźna, jak inne duże pająki, np. ptasznik zwyczajny (Avicularia avicularia), żyjący w Ameryce Południowej czy też jeszcze większy, bo osiągający 9 cm długości (nic licząc nógf ptasznik iawaiski (Selenocosmiajavanensis). Ich ukąszenie jest groźne dla zdrowia i w niektórych przypadkach może spowodować śmierć (np. dziecka, osoby osłabionej lub chorej); zazwyczaj powoduje kilkudniową chorobę

Należy jednak podkreślić, że pająki są głównymi wrogami wielu szkodliwych gatunków owadów; ponieważ występują w wielkich ilościach (np. na I m² pola koniczyny znaleziono od 160 do 2S0 pająków), dlatego też są to zwierzęta pożyteczne, zwłaszcza w ekosystemach zmienionych przez gospodarkę ludzką.

Na podstawie rozporządzenia ministra środowiska z dnia 28 września 2004 w sprawie gatunków dziko występujących zwierząt objętych ochroną (Dziennik Ustaw nr 220 z 2004) wprowadzono ochronę gatunkową następujących pajęczaków:

-    Pajęczaki (Arachnida)

-    * (Bathyphantes eumenis)

-    * (Mughiphantes pulcher)

•    gryziele- wszystkie gatunki (Atypidae)

-    poskocz krasny (Eresus cinnaberinus)

-    strojniś nadobny czyli skakun (Philaeus chrysops)

•    tygrzyk paskowany (Argiope bruennichi)

(gwiazdkami oznaczono gatunki nie posiadające nazw polskich)

Kotarze (Opiliones) to rząd bezkręgowców różniących się od pająków przede wszystkim tym. żc szeroki ich odwłok przylega do glowotułowia, tak. iż sprawia wrażenie tworzenia z nim jednej kryły Konarze nie posiadają gruczołów przędnych i dlatego też nic wytwarzają pajęczyn; poruszają •Kaa swych wyjątkowo długich nogach, poszukując padliny lub pewnych roślin, czym się żyw ią