DSCN6671 (Kopiowanie)

S. 121

małe obszary wypełnione limfocytami T. Wydzielają one (podobnie jak komórki typu V) hormony grasicy. Komórki typu III leżą w połączeniu kory i rdzenia i izolują obie te struktury.

Podstawową funkcją grasicy jest „nauczenie” limfocytów T rozpoznawania własnych cząsteczek MHCI własnych epitopów od „cudzych” antygenów. Jak się okazuje, 98% wszystkich tymocy-tów ulega zniszczeniu (apoptozie) w grasicy, zaś te, które przeżyją, przechodzą do rdzenia; określamy je wówczas mianem komórek immunokompetentnych. Przetrwać są w stanie wyłącznie te tymo-cyty, które rozpoznają własne antygeny MHC I i MHCII i nie są nastawione na niszczenie własnych komórek.

Komórki w rdzeniu grasicy też możemy podzielić ze względu na wykonywane przez nie funkcje. Komórki typu IV wraz z komórkami typu III z kory wytwarzają połażenia korowo-rdzenne. Komórki typu V (gwiżdziste, wydzielające hormony grasicy) łączą się wypustkami, tworząc siateczkę (tzw. cytoretikulum rdzenia grasicy). W oczkach siateczki znajdują się limfocyty T. Komórki typu VI wytwarzają tzw. ciałka grasicze (dawniej zwane ciałkami Hassala). Funkcja tych ciałek do dziś nie została poznana - możliwe, iż są to miejsca śmierci limfocytów T.

8.83.2. Węzły chłonne (łac.: nodulilymphatici)

Ryc. 8-85. Schemat budowy węzła chłonnego (JD)

Węzły chłonne (łac.: noduli lymphatici) są to niewielkie (wielkości mniej więcej ziarna grochu łub fasoli) otoczone torebką łącznotkankową owalne struktury, włączone w przebieg naczyń limfa-tycznych i służące jako filtry do usuwania bakterii i innych ciał obcych (ryc. 8-85).Chłonkadopro-wadzana jest do węzła naczyniami chłonnymi aferentnymi (doprowadzającymi), które przenikają przez torebkę w wypukłej części węzła. Do wnęki dochodzi tętnica i włókna nerwowe, zaś wychodzą z wnęki żyła i naczynia limfatyczne odprowadzające (eferentne). Histologicznie w obrębie miąższu możemy wyróżnić trzy strefy: a) część korową; b) część przykorową(paracortex) i c) część rdzenną węda chłonnego. Łącznotkankowa torebka odłącza beleczki łącz-notkankowe, które rozdzielają korę węzła na nisze, ze znajdującymi się w nich grudkami chłonnymi i tworzącymi zrąb komórkami siateczki. Wyróżniamy dwa typy grudek chłonnych - grudki pierwotne i wtórne; w grudkach wtórnych zauważyć można ośrodki namnażania (powstające dopiero po zetknięciu się organizmu z antygenem). Prawdopodobnie w ośrodkach namnażania znajdują się limfocyty B pamięci i plazmocyty (produkujące przeciwciała). Limfocyty w ośrodkach namnażania (tzw. centrocyty), po kontakcie z antygenem prezentowanym przez komórki dendrytyczne pe-zentującc antygen przechodzą zmiany, które nasilają ich możliwości wytwarzania przeciwciał przeciwko danemu antygenowi. Następnie przekształcają się albo w limfocyty B pamięci, albo w plazmocyty .produkujące przeciwciała.

Część przykorowa (paracortex) to przestrzeń omiędzy korą i rdzeniem węzła; jest to obszar (nticzozałeżny. Komórki prezentujące antygen wędiją tutaj, aby zaprezentować kompleks MHC II wraz z epiuipem limfocytom T pomocniczym. Jeśli nastąpi pobudzenie limfocytu T, wędruje on Aogądiapedezy. tzn. przeciskania się przez nietypowy w tym miejscu, wysoki walcowaty śródblo-Aek z naczynia żylnego o miąższu węzła chłonnego.