ET6

196 Rozdział 11. Turystyka międzynarodowa

ekspozycji oraz umiejętnej pielęgnacji istniejących obiektów czy wartości. Może to być realizowane poprzez organizowanie wszelkiego rodzaju targów, festiwali czy koncertów. Bardzo ważny jest tu czynnik oryginalności oraz niepowtarzalności. Naturalnie czynniki te mogą wpływać bardzo negatywnie na wizerunek państwa, dlatego też walczy się ze stereotypami, które często hamują ruch turystyczny. Wymaga to przyjęcia przez państwo wieloletniej strategii promocji kultury za granicą, gdyż zmiana negatywnych cech kulturowo-społecznych wymaga czasu.

Do czynników geograficznych zalicza się położenie kraju oraz środowisko naturalne. I w tym przypadku utrudniona jest kreacja tych czynników, możliwa jest jednak ich właściwa pielęgnacja oraz wykorzystanie. Odległości od krajów emisji turystycznej nic można zmienić, można jednak ułatwić warunki podróżowania (nowe lotniska, zniesienie wiz itp.). Ważnymi elementami są infrastruktura turystyczna oraz klimat. Czynniki geograficzne niosą jednak za sobą kwestie związane z klęskami żywiołowymi. Na wielkość przyjazdowego ruchu turystycznego wpłynęło m.in. trzęsienie ziemi, które wywołało tsunami w Azji Południowo-Wschodniej w grudniu 2004 roku czy huragany w basenie Karaibów jesienią 2005 roku.

Na pozostałe czynniki składają się przede wszystkim preferencje i moda, które bardzo trudno przewidzieć.

11.6. Międzynarodowe organizacje turystyczne

Organizacje międzynarodowe należy traktować jako podmioty polityki turystycznej w wymiarze globalnym. Zakres ich działań wpływa także na kształtowanie światowego ruchu turystycznego. W tej części podręcznika omówione zostaną trzy podstawowe

podmioty, zajmujące istotne miejsce na światowym rynku turystycznym.

/

Światowa Organizacja Turystyki (United Nations World Tourism Organization - UN WTO) jest organizacją stowarzyszoną z ONZ, której zadaniem jest wspieranie i promocja rozwoju turystyki na święcie. Jej początki datuje się na 1925 rok, kiedy to powstał Kongres Związków Ruchu Turystycznego. Po drugiej wojnie światowej organizacja zmieniła nazwę na Unia Organizacji Turystycznych (International Union of Official Travel Organizations - UIOTO), która zrzeszała ponad 100 narodowych organizacji turystycznych oraz wielu członków stowarzyszonych. Wraz ze wzrostem znaczenia turystyki w drugiej połowic lat 60. rządy poszczególnych krajów zajęły się całością regulacji i infrastruktury. Stało się wtedy jasne, że potrzebna jest bardziej efektywna organizacja, która byłaby w stanie utrzymać rozwój sektora. Dlatego też w 1967 roku UIOTO przekształciło się w ciało międzynarodowe, zajmujące się współpracą ze wszystkimi innymi organizacjami, zwłaszcza z systemu ONZ, takimi jak WHO czy UNESCO. W końcu zdecydowano się na pełne działanie w strukturach ONZ i w maju 1975 roku powstała Światowa Organizacja Turystyki z siedzibą w Madrycie. W 2003 roku WTO została przekształcona w wyspecjalizowaną agendę ONZ, co potwierdziło jej wiodącą rolę w turystyce międzynarodowej.

Pełnoprawnymi członkami WTO są suwerenne państwa, członkami stowarzyszonymi mogą zostać terytoria zależne i inne publiczne oraz prywatne organizacje.