Ekonomika turystyki R Łazarek (42)

Produkt turystyczny powinien w możliwie dużym stopniu spełniać oczekiwania kupującego i zaspokajać jego potrzeby. Jest to sprawa podstawowa. Jeżeli marzenia wyjeżdżającego zostaną przynajmniej częściowo spełnione, to jest on zadowolony z wycieczki i planuje -zakup następnego „produktu turystycznego”. W związku z tym powstaje obecnie cały „przemysł” przeżyć turystycznych.

Na podstawie dotychczasowych wywodów można zdefiniować produkt turystyczny jako jedność walorów turystycznych w miejscu docelowym podróży oraz komplementarnych dóbr i usług, które umożliwiają czasową zmianę stałego środowiska, a także umożliwiają i uprzyjemniają pobyt w miejscu docelowym podróży.

3.2. Cechy produktu turystycznego

Z piramidy potrzeb turystycznych (por. rys. 5) wynika, iż produktem turystycznym mogą być zarówno pojedyncze usługi (np. przejazd z miejscowości stałego zamieszkania do miejscowości pobytu turystycznego czy transfery łotnisko-hoteł i odwrotnie), ubezpieczenia od nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia, ubezpieczenie bagażu, miejsce w hotelu, wyżywienie, zwiedzanie miasta i okolicy, wycieczki lokalne, specjalne imprezy itp., jak i mniej lub bardziej złożony kompleks usług za zryczałtowaną cenę. Będziemy zatem mieć do czynienia z produktem jednostkowym, cząstkowym i kompleksowym.

Następuje stały rozwój produktów turystycznych. Jedne zanikają, inne powstają, a jeszcze inne się przekształcają.

W 1991 r. pod egidą Światowej Organizacji Turystyki odbyło się na Cyprze specjalne seminarium poświęcone nowym produktom turystycznym, takim jak turystyka sportowa, przyroda i zdrowie; produkt turystyki wiejskiej, wakacje na fermie; turystyka do miasta, tzw.

„turystyka kulturalna", oraz duże imprezy turystyczne i festiwale.

W literaturze spotykamy się z różnymi określeniami cech produktu turystycznego. Na ogół teoretycy wyprowadzają cechy produktu turystycznego z ekonomiki usług i ekonomiki handlu.

Najczęściej na pierwszym miejscu mówi się prozaicznie o niematerialnym charakterze produktu turystycznego, iż pozostawia po sobie jedynie ślad w postaci rachunku i wspomnień o ofercie.

Ze względu na komplementamość usług turystycznych wobec dóbr turystycznych naturalnych i stworzonych przez człowieka mówi się o komplementarnym charakterze produktu turystycznego, czyli że popyt na dobra turystyczne jest związany z popytem na inne dobra i usługi. Dlatego w istocie rzeczy przedmiotem kupna nie są realne dobra, ale gotowość do świadczenia usług. Ważną zatem sprawą jest wszystko to, co wiąże się z pojęciem dobrej, uprzejmej i sympatycznej obsługi.

Produkt turystyczny jest podatny na substytucję. Zamiast wyjechać do Tunezji, można udać się nad polskie morze, nad jeziora czy w góry. Podobna zastępowalność występuje przy korzystaniia ze środków transportu, zakwaterowania, gastronomii i innych usług.