Wieżo spawana czołgu T 34: 7 — pokrywa luku sygnalizacyjnego, 2 — kadłub przyrzqdu obserwacyjnego dowódcy, 3 — pokrywa wentylatora, 4 — otwór dla peryskopu, 5 otwór dla celownika teleskopowego, 6 — otwór dla armaty, 7 — otwór dla (cm sprężonego z armatq, 8 — osłona bocznego przyrzqau obserwacyjnego
Szeiciograniasta wieża czołgu T 34 z r. 1943 bez wieżyczki obserwacyjnej dowódcy: ? — otwór dla armaty i sprzężonego z niq karabinu maszynowego, 2 — zamek pokrywy włazu, 3 —
szczelina obserwacyjna, 4 — otwór dla ustawienia celownika oeryskopowego PT-4-7, 5 — pokrywa włazy, 6 — p okrywa wentylatora, 7 — uchwyty do podnoszenia wieży, 8 — zawieszenie pokrywy włazu, 9 — zaczep, JO — gumowy zderzak
Widok ogólny dwunastocylindrowego silnika dieslow-skiego Vv-2-34, stosowanego w czołgach T 34
T 34
INNE ODMIANY WOZU POWOJENNY ROZWÓJ
W toku II wojny światowej wyprodukowano w Związku Radzieckim ponad 40 000 czołgów T 34 różnych wersji. Między innymi wyposażono czołg w miotacz ognia. Ten model, zwany OT 34 (czołg T 34 z miotaczem ognia AT0 41 Iud AT0 42), miał miotacz ognia wmontowany w miejsce przedniego karabinu maszynowego i 100-li-trowy zbiornik mieszanki palnej.
Czołg OT 34-85, który wszedł do akcji w drugiej połowie wo|ny, miał zbiornik mieszanki palnej o pojemności 200 I, co pozwalało na oddanie do 20 „Wystrzałów" ogniowych na odległość do 120 m. Czół-' gi wyposażone w miotacze ognia były niezwykle groźnym i efektywnym środkiem walki, zwłaszcza w czasie bo|ów o rejony gęsto zabudowane i silnie umocnione.
Czołg T 34 model 1943 z kołowym trałem przeciwminowym konstrukcji inż. A. P. Mugalewa
Już w okresie przed II wojną światową w ZSRR opracowano kilka modeli trałów przeciwminowych różnej konstrukcji, z przeznaczeniem do zamontowania ich na czołgach, które w ten sposób mogłyby sobie utorować drogę przez pola minowe. Problem pokonywania zaminowanego terenu.
Człog T34-&5, przystosowany do pokonywania przeszkód wodnych po dnie, pod powierzchnię wody
-
14