39
ŁĄCZENIE PSYCHOTERAPII GRUPOWEJ Z INNYMI FORMAMI LECZENIA
kie spotkania ze swoim opiekunem społecznym czy psychiatry który przepisuje im leki, a potem uczestniczyć w cotygodniowej grupie terapeutycznej.
Kiedy warto łączyć psychoterapię indywidualną z grupową? Niektórzy pacjenci przechodzą tak poważny kryzys życiowy, że oprócz terapii grupowej wymagają okresowego wsparcia indywidualnego. Innych strach, niepokój lub agresja stale obezwładniają w takim stopniu, że aby pozostać w grupie psychoterapeutycznej i z pożytkiem w niej uczestniczyć, potrzebują jednoczesnej psychoterapii indywidualnej. Podejście indywidualne i grupowe uzupełniają się wzajemnie, gdy terapeuta indywidualny i grupowy nawzajem się wspierają i gdy terapia indywidualna jest zorientowana interpersonalnie i bada uczucia wywoływane spotkaniami grupowymi.
Psychoterapia indywidualna prowadzona równolegle z grupową może na kilka sposobów przeszkadzać tej ostatniej. Gdy terapeuta indywidualny i grupowy bardzo się różnią podejściami, pacjenci mogą się czuć zdezorientowani, a terapie - zmierzać w przeciwnych kierunkach. Pacjent terapeuty zorientowanego dynamicznie, zachęcany podczas terapii indywidualnej do swobodnych skojarzeń i badania swoich dziecięcych wspomnień i fantazji, może się zdziwić i rozzłościć, gdy takie zachowanie spotka się z dezaprobatą w grupie, w której wymaga się zorientowanego na rzeczywistość tu i teraz zaangażowania interpersonalnego.
Dla odmiany pacjent, który przywykł do wsparcia i narcystycznej gratyfikacji, jakie znajdował w psychoterapii indywidualnej, i przyzwyczaił się do badania fantazji, snów, skojarzeń oraz wspomnień, a także do tego, że jest wyłącznym obiektem uwagi terapeuty - taki pacjent będzie się czuł sfrustrowany udziałem w grupie, zwłaszcza podczas pierwszych spotkań, kiedy grupa zazwyczaj oferuje mniej wsparcia osobistego i jest bardziej zaangażowana w budowanie spójności i badanie interakcji między uczestnikami niż poznawanie indywidualnych losów każdego z nich.
Psychoterapia indywidualna i grupowa mogą też kolidować ze sobą, gdy pacjenci wykorzystują sesje indywidualne, by dać upust uczuciom, które powinni ujawnić podczas sesji grupowej. Niektórzy pacjenci oddzielają te dwie formy psychoterapii i porównują wsparcie, które otrzymują od terapeuty indywidualnego, z wyzwaniami i konfrontacjami, jakich doświadczają w grupie.