Scan 110328 0053

5. ROZWIĄZYWANIE PROBLEMÓW

NAJCZĘSTSZYCH W PSYCHOTERAPII GRUPOWEJ

Gdy grupa już się uformowała i osiągnęła stabilność, rozpoczyna się praca terapeutyczna. Najważniejsze czynniki terapeutyczne - spójność, altruizm, kathar-sis, interpersonalne uczenie się - działają coraz silniej i skuteczniej, a bogactwo i złożoność spotkań grupowych nie mają granic. Nie sposób więc podać konkretnych wskazówek dotyczących ogromu sytuacji i spraw, z którymi się spotyka terapeuta podczas kolejny sesji grupowych. Pewne kłopoty wszakże występują we wszystkich grupach dostatecznie często, by warto było je tu wymienić. Należą do nich problemy z uczestnictwem, tworzenie się podgrup, konflikt i radzenie sobie z trudnymi pacjentami.

PROBLEMY Z UCZESTNICTWEM

W pierwszej fazie rozwój i możliwości grupy terapeutycznej zależą w znacznej mierze od problemów z uczestnictwem w spotkaniach. Rotacja uczestników, spóźnienia i nieobecności, choć występują we wszystkich grupach, zagrażają, niestety, stabilności i integralności grupy. Terapeuci często mają trudność z jasnym stawianiem tych kwestii, obawiając się, być może, że zdecydowana postawa zagrozi pacjentowi, którego stosunek do grupy jest ambiwalentny, albo wręcz przyczyni się do jego wypadnięcia. Terapeuci, którzy zamykają oczy na problemy z uczestnictwem, przyczyniają się do zachowań zmniejszających spójność grupy.

NIEOBECNOŚCI

Nieobecności sprawiają, że członkowie nowo powstałej grupy, zamiast się zajmować zadaniami rozwojowymi tego wczesnego etapu, kierują swoją uwagę i energię na problem utrzymania stanu liczebnego - równie wyczerpujący i demoralizujący dla uczestników, jak i dla terapeutów. Uczestnicy kwestionują wartość grupy; terapeuci czują, że jej przetrwanie jest zagrożone, ale siłą rzeczy