Wykłady: Diagnoza i wsparcie pedagogiczne dziecka i rodziny. Opracowanie dr M. Herzberg, Wyższa Szkoła Gospodarki w Bydgoszczy
II. Ocena stanu rzeczy
Ocena - ustalenie kryteriów, z punktu widzenia których określamy analizowany stan za prawidłowy, częściowo prawidłowy lub zupełnie nieprawidłowy.
Bierze się tu m.in. pod uwagę kryteria natury organizacyjnej, czy też kryteria pedagogiczne odnoszące się do rozwoju psychofizycznego człowieka w różnych fazach jego życia (podgńrecki, 1962 za: Kawula, 1980,s.46-47). Kryterium mogą być również normy (kryterium normatywno-wzorcowe), podobne układy (kryterium porównawcze) lub cele i zadania wychowawcze (kryterium postulatywne) (Kawula, 2003 za: Jarosz, Wysocka, 2006, s. 24).
Np. poziom zaspokojenia potrzeb dziecka w grupie, poziom samooceny, warunki niezbędne do rozwoju poczucia kompetencji itp.
III. Konkluzja oceniająca
Etap postępowania diagnostycznego, podczas którego, z uwagi na przyjęte wcześniej kryteria oceny badanego stanu rzeczy, podejmuje się decyzję o potrzebie (lub jej braku) podjęcia dalszych działań zmierzających do zmiany analizowanego
Sta n U (Podgńrecki, 1962 za: Kawula. 1980, s. 47: Skalbania, 2011, s. 16).
Np. w wyniku przyjętych kryteriów oraz w wyniku porównania stosunku grupy do dziecka z przyjętymi standardami, można przewidzieć, że dziecko nie ma zapewnionych odpowiednich warunków niezbędnych do prawidłowego rozwoju.