9317678268

Placówka ta była poświęcona

głównie

Schronisko dla Sług pw. sw. Zyty utrzymywano od kilku (na ul. Topolowej) do kilkunastu służących w latach 30.

Biuro pośrednictwa pracy prowadzone było od 1894 r. przez SSKT.

Działy pracy zarobkowej i nauki zawodu w schronisku były jednocześnie punktami kontaktowymi ze służącymi w mieście. Były to:

Pralnia,

Stołówka otwarta dopiero w 1907 r w nowym domu przy ul. Rejtana jako szkoła gotowania,

Kursy szycia i kursy gospodarcze. Trzymiesięczne kursy szycia rozpoczęto w 1922 r., natomiast kursy gospodarcze były prawdopodobnie prowadzone już przed I wojną światową.

Szkoła analfabetek istniała w Tarnowie od 1895 r.

Biblioteka świadczyła o eliminowaniu analfabetyzmu wśród służących.

Oddział Sług Chorych istniał już w schronisku na Topolowej. Oficjalny szpitalik powstał w kwietniu 1914 r. przy ul. Rejtana, skąd został przeniesiony w 1927 r. na ul. Grottgera do domu Związku Wzajemnej Pomocy dla Służących. Związek Wzajemnej Pomocy Służących dla Służących Katolickich w Tarnowie powstał w 1914 r. z inicjatywy Sług Jezusa. Dom dla Starych i Nieuleczalnie Chorych Sług przy ul. Grottgera 17 był domem ZWP. Również dom przy ul. Rejtana przyjmował kilka do kilkunastu starych i chorych Córek Maryi, służących.

W czasie wojny (1915) siostry otworzyły oddział dla dzieci-sierot wojennych. Początkowo miały od kilkunastu do 20 dziewczynek. W 1925 r. liczba ich wyniosła 50. Później zmniejszono liczbą dzieci na rzecz pracy nad służącymi, Od 1934 r. siostry angażowały siąw pomoc biednym w ramach „Caritas". Prowadziły też „tanią kuchnią" dla zubożałej inteligencji.