48464

i zaczyna ją traktować jak swoją własność. Sprawca w posiadanie cudzej rzeczy wchodzi    legalnie    (np.    najmuje). Do    popełnienia    przestępstwa dochodzi    w    mo

mencie. gdy zaczyna okazywać. że rzecz traktuje jak swoją (np. chce ją sprzedać). Przywłaszczenia dopuszcza    się np. człowiek,    który    użyczoną nu

książkę włącza do swej biblioteki, bez zamiaru jej oddania

Kwalifikowaną formą przywłaszczenia jest sprzeniewierzenie. zwane    także defraudacją Sprawca    przywłaszcza    sobie tu mienie    powierzone

jego opiece (np. kasjer    pieniądze, nad    którymi powinien    czuwać,    szatniarz

płaszcz    oddany    na    przechowanie).    Za przywłaszczenie grozi    kara    pozbawienia    wolności    do    3 lat. a w    przypadku    sprzeniewierzenia    do    S    lat

(art. 204 k.Ł).

Oszustwo polega    na    doprowadzeniu innej    osoby    do niekorzystnego

rozporządzenia własnym łub cudzym mieniem za    pomocą wprowadzenia jej

w błąd lub wyzyskania istniejącego już błędu.

Oszust wprowadza w błąd czynnie (np. udzielając informacji, że obraz jest ery gmałem. co nie odpowiada prawdzie) lub biernie. przemilczając rzeczywisty stan rzeczy.    Sprawca zawsze    działa w cchi    osiągnięcia    korzyści

majątkowej. Przykładem    oszustwa jest    sprzedanie partii    towani    dmgiego

gatunku jako towarów pierwszej jakości. Kiąuijący. wprowadzony w    błąd

co    do jakości towaru. płaci    za niego    więcej niż wynosi    rzeczywista

cena. rozporządzając w ten sposób niekorzystnie swoim    mieniem    Za

oszustwo    grozi    kara    pozbawienia wolności od    6 miesięcy do    5    lat    (art

205 § 1 k.k ).

Wymuszenie    polega na    zmuszeniu innej osoby    pod    groźbą zamachu

na życie lub zdrowie do rozporządzenia mieniem. Sprawca    działa w    celu

uzyskania korzyści    majątkowej    Przykładem wymuszenia    jest    skłonienie groźbą    użycia pistoletu właściciela    samochodu    do podpisania aktu    darowizny.

Za wymuszenie grozi kara pozbawienia wobiości od roku do lat 10 (art. 211 Lk.).

Lichwa jest obecnie przestępstwem stosunkowo rzadkim, co wiąże się ze zmianą stosunków    społeczno gospodarczych i    brakiem warunków' do    popeł

niania podobnych czynów.

Lichwa polega na tym. że sprawca, wyzyskując przymusowe    położenie    innej

osoby (np nędzę), zawiera z nią taką umowę, która jest dla tej osoby rażąco niekorzystna, gdyż zobowiązuje ją do świadczenia wygórowanego. Przykładali lichwy byłoby kupienie pierścionka za czwartą część jego wartości od człowieka. którego bieda zmusza do sprzedaży.

Za lichwę grozi kara pozbawienia wobiości od 6 miesięcy do 5 lat (art. 207 k.Ł).

Paserstwo utożsamia się na ogół z handlem skradzionymi rzeczami, ale w rzeczywistości zakres tego pojęcia jest znacznie szerszy

Paserstwa dopuszcza się każdy, kto rzecz uzyskaną za pomocą przestępstwa nabywa lub pomaga w jej zbyciu, albo w celu osiągnięcia korzyści majątkowej tę rzecz przyjmuje lub pomaga w jej ukryciu