• Niskolękowcy: - im silniejszy emocjonalnie materiał, im silniejsze straszenie, tym jest on bardziej

efektywny, wywołuje zmiany.

Dla człowieka, który specjalnie się nie boi, pokazanie mu jakie straszne może to mieć konsekwencje powoduje, że on zaczyna to przyjmować. Natomiast człowiek, który się boi, boi się dowiedzieć czegoś strasznego o sobie, wypiera te treści. Prawdopodobnie, gdyby porównać osoby, które przychodzą na okresowe badania np. mammografii, z tymi, które nie przychodzą - okazałoby się, że wśród tych, które nie przychodzą jest więcej takich, które szczególnie boją się o swoje zdrowie, bo oni boją się dowiedzieć czegoś strasznego o sobie, wypierają to (to wypieranie ze świadomości jest niezwykle ważnym elementem).

%

zmiany np.: rzucenie palenia

Silna lękowość

Efekty niskolękowców

Lęk (w rozumieniu: straszne)

Środki masowego przekazu nie wiedzą z jakim odbiorcą mają do czynienia. Gdy mamy do czynienia z indywidualnym odbiorcą w różnych układach, możemy zastanawiać się, czy stosowanie metody straszeniowej opłaca się w przypadku tej konkretnej osoby, czy może właśnie taki sposób nie narzucający, delikatny - „mimo chodem" będzie lepszy. Myślę, że jako psychologowie, przygotowując jakieś kampanie propagandowe, pomagając innym je przygotować powinniśmy to brać pod uwagę. Podobnie będąc psychologami klinicznymi (którzy nie straszą) możemy pokazywać czasami jakieś negatywne konsekwencje tak, żeby nie spowodować odwrotnych efektów niż te, o które nam chodzi.

Mało jest badań efektów pozytywnych emocji. Wszyscy badacze koncentrują się na strachu, lęku. Znalazłem tylko jedno badanie, również dotyczące zębów, gdzie badacze mówią jakie piękne zęby będą mieli ci, którzy będą o nie dbać. Autorzy twierdzili, że uzyskali wyniki podobne do tych z pierwszego badania, czyli, że nie należy nadmiernie wywoływać emocji pozytywnych. Jednak mało wiemy na ten temat.

Wydawane są teraz liczne książki o tym, jak osiągać sukces w życiu (jest to moje hobby), ale zastanawiające jest, czy przykłady dawane w tych książkach, takie wspaniałe, czy one są rzeczywiście tak zachęcające. Czy my, myśląc trochę realistycznie o sobie, też nie wypieramy ze świadomości takich wspaniałych obrazków (pojawia się także dysonans między mną, a kimś znanym, wspaniałym, który dawany jest nam jako przykład). Myślę, że nadmiar emocji takich, czy innych nie sprzyja temu.

Moja magistrantka, która po dyplomie pracowała w OBOP-ie (p. Tomaszewska), zrobiła badanie, w którym pytała o preferencje w zakresie trzech rodzajów przekazów: emocjonalne, racjonalne, oraz emocjonalno-racjonalne. Wyniki wskazały, że ludzie z wyższym wykształceniem preferują racjonalne, a z niższym emocjonalne, ale większość badanych z-grupy reprezentatywnej Polaków wolała mieszane (emocjonalno-racjonalne, czy też odwrotnie). Chyba więc zimny racjonalny przekaz - nie jest dobry; ten gorący, emocjonalny - też nie. Najlepszy okazał się przekaz mieszany.

Czym właściwie jest przekaz emocjonalny, racjonalny.

---