68897

2/35

Analiza matematyczna I / Granice funkcji

. pomyślał „co to kurwa jest?". Zapewne, odstawił cygaro, fajkę, jointa. kufel piwa, kieliszek bimbru czy co tam miał pod ręką, pokiwał się trochę nad rysunkiem, i zadał pytanie, które daje o sobie znać wszystkim studentom politechnik:

„A co, yyyyk, kurwa będzie, jak ja będę napierdalał z funkcją w nieskończoność”? No dobra, zobaczył przed sobą nieskończone wizje, można mu wybaczyć

Ale zadał sobie trochę dziwniejsze pytanie

„Kurwa... yyyyyk... a jak se pierdolnę zajebistego zooma, w ten środek funkcji... yyyyk... ale taki naprawdę zajebisty zoom, to co kurwa mi wyjdzie"?

Właśnie, co nam wyjdzie z takiego zapytania? Co się dzieje z jakąś tam funkcją, gdy będziemy z czymś do czegoś dążyć? Na to pytanie próbujemy sobie odpowiedzieć, stosując granice.

Spójrzmy na poniższy, zerżnięty (niczym klient na stacji paliw) z Wikipedii wykres:

Mamy sobie jakiś tam wykres. 1 zadajmy sobie takie nonnalne (oczywiście, jak na studentów' politechnik przystało) zapytanie: Co się będzie działo z funkcją, jak my z „iksami" będziemy napierdalać do chuj wie jak daleko (bardziej przyziemnym językiem - do nieskończoności)? Teoretycznie, możemy od razu odpowiedzieć: „wykres będzie coraz bliżej liczby 2”. No dobra, ale skąd my to mamy wiedzieć? A może gdzieś „w trakcie" ta funkcja zacznie sobie skakać z góry na dól? Udowodnimy, że dąży do 2, najpierw zapisując to sobie w normalny, matematyczny sposób:

hm

2.v— 1 .r + 2

Autor: vbx

WIMil

Informatyka 2008