70565

Konsekwencją tego było wyodrębnienie różnych stopni winy, a w szczególności odróżnienie czynu popełnionego umyślnie od czynu popełnionego nieumyślnie Wyróżniono również przestępstwa popełnione przypadkowo - a

więc bez winy sprawcy. Przestępstwa te z reguły nie podlegały karze publicznej a jedynie rodziły obowiązek odszkodowania pieniężnego

Ważnym było uwzględnienie przy rozpatrywaniu przestępstw - okoliczności ich popełnienia, które wpływały na istnienie i zakres odpowiedzialności (przymus fizyczny wyłączający wolę sprawcy, niedojrzałość psychiczna, choroba umysłowa, obrona konieczna, stan wyższej konieczności np kradzież z nędzy) .

Cel kary

Przyjęcie zasady publiczno-prawnej w dziedzinie prawa karnego oznaczało przyznanie władzy państwowej prawa karania wszystkich przestępstw. Carolina nie znała już kar prywatnych - wszystkie przewidziane przez nią sankcje miały charakter publiczny, a ich głównym celem było odstraszenie innych od popełnienia przestępstwa (prewencja). Stąd też system kar zawarty w Carolinie uderzał swoim okrucieństwem; miał zabezpieczać władzę i porządek publiczny metodami jak najsurowszej represji.

Rodzaje kar

Cechy systemu kar w Carolinie było niezwykłe rozbudowanie katalogu kar. Wg ówczesnych ustawodawców kara sprawiedliwa to taka, która jest ściśle dostosowana do stopnia ciężkości i charakteru popełnionego przestępstwa Wyrażano w ten sposób ideę proporcjonalności kary do przestępstwa. Istniało poza tym takie przekonanie, że najskuteczniej odstraszać będzie taka kara, która swym rodzajem przypominać będzie popełnione przestępstwo Stąd też dążenie do upodobnienia kar do przestępstw drogą talionu i kar odzwierciedlających.

Carolina wprowadziła osiem rodzajów kar śmierci:

-spalenie

-ścięcie

-ćwiartowanie

-łamanie kołem

-powieszenie

-utopienie

-zagrzebanie żywcem -wbicie na pal.

Przy niektórych przestępstwach kwalifikowaną karę śmierci zaostrzano dodatkowo wleczeniem końmi na miejsce kaźm, czy szarpaniem ciała rozpalonymi kleszczami.