2.2. Równania rożniczkowo-całkowe.
Niech
B = {xEE: ||x|| < ||x0|| +b,b > 0}, B = {x E (C(;a,£),m): x(0) = x„, ||x|| < ||*0||+t,ł > Oj W pracy (15) wspólnej z R. Agarwalem i D. 0’Reganem udowodniliśmy twierdzenie egzystencjalne dla ogólnego zagadnienia różniczkowo-całkowego postaci:
(2 3) *'(& = f(t,z(f),S‘k(t,s,x(.sy)ds), tela, aeR„ x0eE.
x(0) = x0,
gdzie f,k,x są funkcjami o wartościach w przestrzeni Banacha E oraz całka jest całką Henstocka-Kurzweila-Pettisa.
Wyniki przedstawione w tej pracy pochłaniają wcześniejsze wyniki zawarte m.in. w pracach: [8, 10-12, 36, 40,44, 46, 86, 87, 114,115] dotyczące zagadnień różniczkowych i całkowych.
Poniżej podaję definicję całki Henstocka-Kurzweila-Pettisa (HKP) wprowadzoną w pracy (6), którą będę wykorzystywać w dalszej części autoreferatu.
Definicja 2.9. (6) Funkcja f:Ia-*E jest całkowalna w sensie Henstocka-Kurzweila-Pettisa (HKP całkowalna), jeśli istnieje funkcja g:la -* E taka, że:
(i) Vx* 6 E" x*f jest całkowalna w sensie Henstocka-Kurzweila na Ia oraz
(ii) Vt E la Vx‘EE- z-(fl(t)) = (H/O/oV(/0r))<fc.
Funkcja g jest nazywana całkq Henstocka-Kurzweila-Pettisa z funkcji f na przedziale Ia.
Rozważmy problem istnienia rozwiązania zagadnienia (2.3) w przestrzeni (C(fa,E),id) funkcji ciągłych ze słabą topologią jednostajnej zbieżności. Dzięki zastosowaniu własności całki Henstocka-Kurzweila-Pettisa do rozpatrywanego zagadnienia, uzyskaliśmy pierwszy wynik mówiący o istnieniu pseudo-rozwiązania zagadnienia (2.3) dla najszerszej rozpatrywanej do tej pory klasy funkcji. Pokazaliśmy ponadto, że zbiór wszystkich pseudo-rozwiązań zagadnienia (2.3) jest zwarty i spójny w przestrzeni (C(/d,E),6j), dla 0 < d < a.
Niech
F(x)(0 = x0 + J0£/(z,x(z), JQZk(z,s,x(s))ds)dz, t 6 Ia,
Definicja 2.10. Niech F:[a,b] -» E oraz A a [a, b]. Funkcję f: A -* E nazywamy pseudo - pochodną funkcji F, jeżeli dla każdego funkcjonału x* 6 E* rzeczywista funkcja x*F jest różniczkowalna prawie wszędzie na A.
Definicja 2.11. Funkcję x:Ia -* E nazywamy pseudo-rozwiązaniem zagadnienia (2.3) jeżeli
(i) x(-) jest funkcją ACG„
13