14
ROZDZIAŁ 1. GRUPY
Rozpatrujemy działanie grupy G na zbiorze X = G określone następująco:
G x G —> G, (g, x) i-» gxg~l =: x9.
Gdybyśmy zachowali oznaczenie gx dla obrazu pary (g, x) w zbiorze X = G, to mielibyśmy gx — gxg~l, co byłoby mylące. Dlatego w tym specjalnym przypadku stosujemy symbolikę "wykładniczą” i piszemy x9 zamiast gx. Zauważmy, że związana z tym działaniem grupy GnaG bijekcja g' € S(G) działa następująco:
g'{x) = gxg~l = ig(x) Vx € G.
A więc g' jest automorfizmem wewnętrznym ig. W związku z tym, opisane wyżej działanie grupy G na G nazywa się działaniem przez automorfizmy wewnętrzne. Orbitę
xa ={x9 e G:geG} = {gxg_1 : g € G} nazywa się klasą elementów sprzężonych grupy G. Natomiast stabilizator
Stabx = {/ 6 G : fxf~x = x} = {/ € G : fx = xf}
nazywa się centralizatorem elementu x i oznacza Z(x).
Dla grupy skończonej G równanie klas przyjmuje następującą postać:
\G\ =J2\G: Słabli =J2\G: z(xi) I-
Tutaj X\,Xk są elementami reprezentującymi wszystkie różne klasy elementów sprzężonych grupy G oraz \G : Z(xi)\ = \xf\ jest liczbą elementów w klasie elementów sprzężonych z elementem z*. Na szczególną uwagę zasługują klasy jednoelemen-towe:
|xG| = 1 ^ gx = xg Vg € G o x € Z{G).
A więc klasa jest jednoelementowa wtedy i tylko wtedy gdy jej element należy do centrum Z(G) grupy G. Stąd rozbicie grupy G na rozłączne klasy elementów sprzężonych zapisujemy zwykle w postaci
G = Z{G) Uif U-Uif,
gdzie elementy Xi reprezentują różne klasy elementów sprzężonych oraz \xf\ > 1 dla i = 1,..., r, a równanie klas
|G| = \Z(G)[ + ±\xf\ = \Z(G)\ + Y.\G-.Z(xi)\,
1=1 i=1
gdzie Xi € G reprezentują różne klasy elementów sprzężonych oraz \G : Z(xi)\ > 1 dla i = 1,... ,r.