120139488

42 VTLS W BIBLIOTEKACH POLSKICH

w AGH. Należy tu podkreślić, że przetłumaczenie — szczególnie komunikatów — nie jest rzeczą łatwą, bowiem ten sam komunikat występuje w różnych kontekstach.

Z zagadnieniem spolszczenia systemu związana jest możliwość stosowania przy katalogowaniu alfabetu polskiego. Wiadomo jednak, że biblioteki naukowe posiadające kolekqe wielojęzyczne, mają dużo większe potrzeby, jeżeli chodzi o zbiór znaków graficznych koniecznych do tworzenia opisów, szczególnie bibliograficznych i khw. Prace nad ustaleniem repertuaru znaków graficznych podjęte zostały w BUW. Opracowany zbiór znaków wykorzystywanych w polskiej wersji systemu VTLS zgodny jest ze standardem międzynarodowym ISO 6937/2. Zbiór ten może służyć również do transliteragi, np. cyrylicy. Zapewnia on kodowanie alfabetów 41 języków. Ustalony repertuar znaków został przetestowany, a sposób jego obsługi opisany w postaci kolejnej instrukcji.

Trzy z czterech bibliotek uznały, że przez pewien czas równolegle z katalogiem zautomatyzowanym prowadzić będą katalog tradycyjny. Decyzje takie wynikły nie tylko z przywiązania do katalogów kartkowych, ale także np. z trudnych warunków lokalowych, małej liczby sprzętu, zawodności sieci elektrycznej. W związku z tym należało podjąć prace nad wydrukiem kart katalogowych dla opisów bibliograficznych gromadzonych w systemie. Zadanie to przypadło w udziale BJ.

Kolejne duże przedsięwzięcie to konwersja katalogów z innych systemów zautomatyzowanych, które funkcjonowały w bibliotekach przed wprowadzeniem systemu VTLS. Katalogi takie posiadają dwie biblioteki: Biblioteka Jagiellońska prenumeruje Przewodnik Bibliograficzny w MAK-u, natomiast BG AGH — jak wspomniano wyżej — od początku 1992 r. druki zwarte kataloguje pod Mikro ISIS-em. Praca nad konwersją, szczególnie w przypadku bazy pod ISIS-em, jest żmudna, wymaga gruntownych przemyśleń, bowiem ISIS i VTLS różnią się od siebie znacznie, inna jest struktura baz. Na przykład w systemie VTLS zakłada się jeden rekord opisu bibliograficznego, do niego „podwiesza się” rekordy opisu egzemplarza; w bazie pod ISIS-em zarówno opis bibliograficzny, jak i dane o egzemplarzu (np. sygnatury) są w jednym rekordzie.

Ponadto w BG AGH nie istniały dotychczas kartoteki haseł wzorcowych; obecnie do bazy pod ISIS-em tworzona jest kartoteka haseł opisu bibliograficznego (na bieżąco i retrospektywnie).

Nie omówono tu wielu problemów, zadań, przedsięwzięć, jak choćby prac nad ustaleniem zasad wprowadzania polskich sygnatur, nad testowaniem obsługi UKD przez system, właściwym ustawieniem parametrów umożliwiających dostosowanie systemu do potrzeb nie tylko polskich zasad czy przepisów, ale też potrzeb konkretnej biblioteki itd. Są to zagadnienia bardziej szczegółowe, niemniej z ich istnienia i konieczności okiełznania należy również sobie zdawać sprawę.

Skala zarysowanych problemów — jak widać — nie jest mała, ale nie ma też innej drogi niż zmierzenie się z nimi. Stąd też nasuwa się wniosek, że