2150625530

Zał. 10.

Córka tej ziemi.

Jej czystą duszę - jak kroplę rosy,

Jej ciężkie życie - jak zboża kłosy,

Jej proste serce -jak drzewa w borze, Bóg wziął do nieba w czci i honorze.

Swe ziemskie troski i życia trudy,

Włos kasztanowy, a może rudy,

I to, co w krótkim życiu zrobiła,

Tu w swojej wiosce pozostawiła.

Jest chata, w której mieszkała ona,

W lesie polana jej krwią zroszona, Rośnie pod chatą ta sama grusza,

Tu gdzieś na pewno krąży jej dusza.

I tylko czasy, mówimy, inne.

Któreż to dziewczę jest tak niewinne, Czy się tak modli młody lub stary? Choć krew męczeńska to posiew wiary

Ileż zawiści jest miedzy nami,

Chociaż ją wszyscy czcimy wargami Mówimy o niej, że Gwiazdą Ludu Ale nie chcemy dzielić jej trudu.