3220342527

7

POLSKI WĄTEK W ŻYCIU I SPRAWIE GALILEUSZA...

dwie, 1 sierpnia 1602 roku wpisał się do sztambucha przyjaciela ze wspólnej tam gospody, Szkota Georgiusa Cragiusa¹⁷.

W łatach 1602 i 1604-1605 pojawia się z kolei w zapiskach Galileusza Krzysztof Zbaraski (XIX, 151-153, 156), którego imię i nazwisko poprzedzone jest tytułem książęcym („Illustrissimo et Eccellentissimo S. Duca”). Wraz ze starszym bratem Jerzym był on w Padwie już wcześniej, w 1592 roku, a na początku XVII w. studiował ponadto w Lowanium¹⁸. W odróżnieniu od starszego brata-humanisty, ten padewski uczeń Galileusza wykazywał głównie predylekcje do nauk ścisłych i techniki. Uchodził potem za wynalazcę nowego typu działa, jak podaje wioski specjalista od spraw artylerii zatrudniony w Polsce — Andrea dell’Aqua. O silnych powiązaniach z Italią braci Zbaraskich świadczy m.in.fakt, że projekty nowej rezydencji w rodowym gnieź-dzie — Zbarażu, w typie „palazzo in fortezza” zamówione zostały u znanego architekta weneckiego Vincenza Scamozziego.

Na trzech wymienionych powyżej uczniów prywatnych — Jana Tęczyńskiego (wraz z bratem Gabrielem), Rafała Leszczyńskiego i Krzysztofa Zbaraskiego powołał się Galileusz jako na tych, którzy poznali funkcje jego cyrkla militarnego, w swym piśmie polemicznym Difesa contro cille calunnie ed imposture di Bcildessar Capra (Wenecja 1607). Warto tu dodatkowo podkreślić, że znaleźli się oni w znako-

¹¹ Metryka nacji polskiej..., s. 335; P. Buchwald-Pelcowa, Naborowski Daniel, Polski Słownik Biograficzny..., t. XXII, s. 422-424. Żył w latach 1573-1640. Pozostawał na służbie u Janusza i Krzysztofa Radziwiłłów i był m.in. mentorem ich synów, Bogusława i Janusza. Sprawował urzędy cześnika i sędziego grodzkiego wileńskiego. Jest autorem poezji alegorycznej, symbolicznej i okolicznościowej, w stylu zarówno ma-nierystycznym, jak i bardziej klasycznym. Jego łacińskie juvenilia z okresu studiów przedstawił M. Włodarski, O poezjach łacińskich Daniela Zaborowskiego, „Ruch Literacki” XXXVIII, 1977, s. 465-475. Zob. też A. Golik-Prus, Wpisy Daniela Zaborowskiego do alba amicorum, „Pamiętnik Literacki” LXXXVIII, 1997, zesz. 4, s. 149.

¹⁸Metryka nacji polskiej..., s. 429. Zmarł w 1627 roku. Był koniuszym koronnym i posłem Zygmunta III do Konstantynopola w 1623 roku. Poselstwo to sprawowane z wielką pompą opisał wierszem jego uczestnik, Samuel Twardowski (Przeważna legacyja..., Kraków 1633).