4189282548

532 RECENZJE I PRZEGLĄDY PIŚMIENNICTWA

sze, gdyż w badaniach, którymi objęto YGen z 33 krajów prawie 30% respondentów na pierwszym miejscu postawiła interesującą pracę, drugą ważną zaletą życia zawodowego powinna być sensowność wykonywanego zawodu (18%), a następnie możliwość utrzymania równowagi między życiem zawodowym a osobistym (18%). Znaczenie zarobków zostało sprowadzone dopiero do czwartej pozycji (14 %).

Definiując życiowy sukces, przeważająca liczba studentów szkół wyższych (78%) wyżej niż pieniądze i sławę stawia udane relacje rodzinne, gdyż w świecie ciągłej zmiany to właśnie ona staje się podstawowym backgroundem.

Omawiając książkę T. Erickson, celowo pominęłam te fragmenty, które mają charakter poradnikowy. Najciekawsza bowiem wydaje się być charakterystyka owej generacji, aczkolwiek dotycząca przede wszystkim społeczeństw zachodnich. Niewątpliwie, pozycja ta to również ważny głos w dyskusji nad kondycją współczesnej młodzieży. Miejmy nadzieję, że książka przyczyni się też do lepszego zrozumienia dokonującej się obecnie zmiany pokoleniowej, do obalenia wielu negatywnych stereotypów dotyczących właśnie wkraczającej w dorosłość generacji, jak też pomoże i jej samej oraz wchłaniającemu ją rynkowi pracy wy-kształtować nowe metody wzajemnych relacji.

Z wieloma tezami Erickson można by polemizować, szczególnie z perspektywy nieco odmiennej kultury międzygeneracyjnej Europy Wschodniej, większość jednak sprawdza się i na naszym gruncie, a przynajmniej zmusza do głębszej refleksji.

Iwona H. Pugacewicz Instytut Informacji Naukowej i Studiów Bibliologicznych

Uniwersytet Warszawski

Tekst wpłynął do Redakcji 29 września 2009 r.

Jolanta Dzieniakowska: Państwowe biblioteki dla nauczycieli w Drugiej Rzeczypospolitej. Studium historyczno-bibliologiczne. Kielce: Wy-daw. Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego Jana Kochanowskiego 2009, 467 s. ISBN 978-83-7133-406-1

Monografia opracowana przez Jolantę Dzieniakowską dotyczy problemu z dziejów polskiego bibliotekarstwa, jakim jest historia bibliotek pedagogicznych w czasach II RP, posiadająca niewielką literaturę.

Autorka wyczerpująco charakteryzuje znaczenie tego rodzaju książnic, stwierdzając: „Państwowe biblioteki dla nauczycieli, funkcjonujące w systemie oświaty Polski międzywojennej, wieloaspektowo wspomagały ten system. Zapewniając dostęp do piśmiennictwa oraz informacji z zakresu pedagogiki i dyscyplin po krewnych (...) upowszechniały osiągnięcia owych dyscyplin, popularyzowały ideały wychowawcze oraz innowacje dydaktyczne, wspierały proces kształcenia kandydatów do profesji nauczycielskiej, dokształcania i doskonalenia zawodowego (...) nauczycieli, ułatwiały nauczycielstwu codzienną praktykę dydaktyczną, samokształcenie, a także pracę naukową, promowały czytelnictwo” (s. 11). Podkreśla, że w okresie międzywojennym nauczyciele często byli współorganizatorami bibliotek pedagogicznych.

Trafnym zabiegiem było przedstawienie na początku książki systemu władz szkolnych oraz systemu kształcenia, dokształcania i doskonalenia zawodowego nauczycieli w Polsce w 1. 1918-1939, ponieważ książnice pedagogiczne funkcjonowały w tych ramach organizacyjnych. Zarysowano pełny obraz, bowiem pamiętano o instytucjach zajmujących się kształceniem i doskonaleniem nauczycieli