5167289597

• Nr: 1/1952

WIADOMOŚCI ĆKZĘDtJ PATENTOWEGO

wyrobów. Część z nich została przyjęta bezwzględnie, lecz niektórych nie można było przyjąć tylko dlatego, że wymagałoby to zmany norm produkcji twardo-spiekowej, to zaś było zależne już nie od kombinatu; Lecz komisja przeglądowa • nie odrzuciła tych projektów. Zostały one przekazane do jednostki nadrzędnej, gdzie w tym czasie prowadzono prace, nad zmianą norm. Przesłane projekty zostały wzięte pod uwagę.    t .    •    :

Kombinat opracował w swoim czasie wielce pożyteczną dla wynalazców i racjonalizatorów tematykę „wąskich przekrojów'*, lecz z czasem niektóre z zagadnień, umieszczone w tematyce, stały się nieaktualne, a życie postawiło przed wynalazcami nowe zadania. Dlatego jeszcze przed rozpoczęciem przeglądu komisja masowej wynalazczości postanowiła zaktualizować tematykę. Komisja przeglądowa zgodziła się z tym wmioskiem i zorgan zowano akcję zbiórki nowych tematów. Projekty uzupełnień tematyki, napływały. do oddziału technicznego, tam je rozważano, redagowano i publikowano w formie specjalnych . komunikatów. .....

W ten sposób myśl wynalazcza była skierowana na stworzenie nowych konstrukcji obrabiarek, przyrządów, aparatury, na ulepszenie procesów technologicznych, automatyzację produkcji, mechanizację pracochłonnych ^:

. procesów produkcyjnych, na doskonalenie now^rej produk- | cji wyrobów fasonowych. Liczne zgłoszone projekty mia-ły na celu osiągnięcie możliwie jak największej oszczędności drogich surowców, materiałów, energii elektrycznej.

Przegląd przyciągnął do wynalazczości wielu robotni- ; ków, którzy przedtem nigdy nie zajmowali się wynalazczością. Gdy chodzi o aktywistów, to jeszcze przed oficjalnym początkiem przeglądu zgłosili ponad 20 projektów. Większość tych projektów dała poważny efekt eko- • nomiczny.    -    ;

Już w pierwszym miesiącu przeglądu wpłynęło 48 projektów. Liczba ich rosła z dnia na dzień. Ogółem w czasie przeglądu ogłoszono 105 projektów, a orientacyjna su- ; ma oszczędności, jaką przyniosło ich zrealizowanie, wy- ' niosła 2 miliony rubli.

W trakcie dokonywania przeglądu rozszerzył się znacz- ₍ nie aktyw wynalazców, rekrutujących się głównie spo- ₍ śród robotników.

Na podstawie poprzedniej analizy działalności kombi- j natu wydawałoby się, że kolektyw wynalazców pracował i nieźle także przed przeglądem. W każdym miesiącu uzu- ' pełniał się jego skład, rosła ilość cennych projektów. j Okazało się jednak, tak samo zresztą jak w czasie po- . przednich przeglądów, że kiedy zmobilizowało się wszyst- | kie s.ły społeczne kombinatu, to można było wykryć nowe rezerwy do podniesienia sprawy wynalazczości; do s szeregów starego kolektywu wynalazczego włączyło się ! wielu nowych racjonalizatorów produkcji. Wykazało to ! raz jeszcze członkom komisji masowej wynalazczości, jak | ogromne znaczenie posiada masowa praca z wynalazcami. J Przekonano się ponownie, że k erownictwo wynalazczo- j ścią pracowniczą winno zajmować centralne miejsce 1 w pracy masowo-produkcyjnej związków zawodowych, j Komitet fabryczny związku zawodowego i jego komisja stale dbały o to, aby stworzyć wynalazcom i racjonalizatorom jak najdogodniejsze warunki twórczej pracy.

Społeczny przegląd wynalazczości dostarczył również danych do wytycznych pracy dla konrsji masowej wynalazczo^ przy komitecie fabrycznym. Wytyczne poszły w następującym kierunku:

a) systematyczna kontrola nad przebiegiem rozważania i wprowadzania do produkcji projektów pracowni czych;

b) walka z biurokratycznym- konserwatyzmem oraz konserwatyzmem technicznym, które hamują rozwój wynalazczości.

Jest oczywiste, że skoncentrowanie¹ uwagi i wysiłków na realizację tych punktów musiało dać pozytywne wyniki w pracy komisji. Wyniki zresztą nie kazały na siebie długo czekać. W czasie społecznych przeglądów wynalazczości zrodziła s.ę idea zorganizowania robotniczo-inżynierskiej brygady racjonalizatorskiej.

Wśród projektów, które wpłynęły wówczas, znajdował się również projekt tow. Kuzniecowa: automat do dozowania i sprasowywania- mieszanin w wyrobach z twardych spieków. Trzeba w tym miejscu zaznaczyć, że produkcję kombinatu nazywano popularnie „metalurgią proszkową**. Nie jest to bez powodu, surowiec bowiem do produkcji twardych spieków stanowią proszki karbidu, wolframu i metalicznego kobaltu. Przede wszystkim miesza się je dokładnie, następnie moczy, a wreszcie sprasowujc. Otrzymane w wyniku sprasowywarra płytki są jeszcze bardzo kruche, można je łatwo pokruszyć w palcach. Aby nadać płytkom właściwą twardość, spieka się je w specjalnych piecach elektrycznych przy bardzo wysokiej temperaturze.

Do czasu zgłoszenia projektu przez Kuzniecowa spra-sowywanie odbywało się ręcznie. Specjalni robotnicy odważali potrzebną do mieszaniny ilość proszków i wsypywali otrzymaną mieszaninę do formy prasującej. Było bardzo trudno osiągnąć absolutną dokładność przy ważeniu ręcznym, toteż otrzymywano duży procent braków. Często z winy sprasowywania trzeba było wstrzymywać produkcję gotowych wyrobów. Zgłoszony przez Kuzniecowa projekt miał na celu zastąpienie pracy ręcznej przy sprasowywaniu mechanizmami, dozowanie mieszaniny automatycznie i z dużą dokładnością.

Kuzniecow stwierdza, że idea tego projektu niepokoiła g) od dawna. Pracował nad nią ok. G lat. W ciągu tego długiego okresu wielokrotnie zmieniał konstrukcję całości i części i projekt przybierał coraz inną formę. Pomimo licznych niepowodzeń z uporem pracował dalej nad prasą.

Na jednym z posiedzeń komisji masowej wynalazczości Kuzniecow opowiedział o swych trudnościach. W czasie dyskusji powstała myśl przyciągnięcia do pracy nad konstrukcją prasy specjalisty-konstruktora. Wniosek został zreaYzowany. Całkowicie opracowany kolektywnie projekt zgłoszono w czasie przeglądu. Aparat został oceniony pozytywnie i wyprowadzony do produkcji. Z chwilą wprowadzenia aparatu 7-krotnie zmniejszyła się liczba robotników, zatrudnionych przy sprasowywaniu -proszków, przyśpieszono znacznie proces sprasowywania i zapewniono dokładność w dozowaniu mieszanin.

Długoletnia praca Kuzniecowa nad konstrukcją aparatu nauczyła go, że przy pracy w pojedynkę wynalazca traci wiele czasu i sił a niektórych trudnych zagadnień w ogóle nie może rozwiązać, pracując natomiast zespołowo wynalazcy i racjonalizatorzy mogą zdziałać znacznie więcej.

Dni zakończenia społecznego przeglądu wynalazczości zbiegały się w kombinacie z dniami 1-majowego współzawodnictwa socjalistycznego. Tow. Kuzniecow pragnął wyróżnić to radosne ogólnonarodowe święto specjalnie pożytecznym dla gospodarki dziełem i w związku z tym zaproponował utworzenie robotniczo-inżynierskiej brygady racjonalizatorskiej, która mogłaby rozwiązywać najrozmaitsze zagadn^:enia od początku do końca. Ze swoimi myślami podzielił się z towarzyszami: konstruktorem N. P. Jakowlewem, ślusarzem W. I. Koczetkowym, pra-