5654709245

(. kra wczyk.hostil.pl

Więcej dokumentów na stronie:

do ogółu). Arystoteles argumentował by więc następująco: „Na podstawie poczynionych obserwacji, zebranego materiału, można stwierdzić (z pewną, niewielką dozą niepewności, bo nie przebadaliśmy wszystkich przypadków), że rzeczy mają się tak a tak".

Współczesna psychologia korzysta z obu podejść, integrując je. Badacze tworzą koncepcje, które mają tłumaczyć zachowanie, myślenie i odczuwanie człowieka (podejście teoretyczne, „wyrozumowane", „platońskie"), nie poprzestają jednak na tym, tylko przeprowadzają badania empiryczne (podejście empiryczne, doświadczeniowe, „arystotelesowskie"), które pozwalają im stwierdzić, w jakim stopniu ich idee przystają do rzeczywistości, w jakim stopniu badania potwierdzają wcześniej wymyślone pomysły.

Okres Średniowiecza oraz Odrodzenia nie stanowiły przełomów w rozważaniach nad człowiekiem pod kątem tłumaczenia zjawisk, które dziś określamy jako psychologiczne. Wszelkie rozmyślania nad człowiekiem zawierały się w dwóch nurtach, wcześniej już przedstawionych: wiedzy potocznej oraz sztuki.

3.2. Początki współczesnego podejścia do człowieka i jego psychiki

Wiek XVII oraz początek XVIII stanowiły okres, gdy zainteresowanie sposobem funkcjonowania człowieka oraz sposobami zdobywania wiedzy o nim odżyły w zdecydowanie większej, niż w poprzednich okresach skali.

Kartezjusz (1596-1650) głosił, podobnie jak Platon, idee racjonalizmu i odrzucał empiryzm jako główną drogę poznania człowieka. Jest autorem poglądu o dualizmie umysłu i ciała, w którym wykłada, że umysł i ciało są odrębne i jakościowo różne. Ów dualizm jest według niego czynnikiem odróżniającym człowieka od zwierząt.

John Locke (1632-1704) z kolei był empirystą i autorem stwierdzenia, że umysł człowieka to tabula rasa, czyli czysta, niezapisana karta, która zostaje zapisana doświadczeniami kształtującymi człowieka i jego psychikę.

Immanuel Kant (1724-1804) podszedł do stanowiska racjonalistów i empirystów w sposób integrujący. Przedstawił koncepcję sposobu, w jaki powiązane są ze sobą umysł i ciało. Miast przeciwstawiać sobie te dwa elementy człowieka, stworzył ideę władz umysłu (na które składają się zmysły, zdolność rozumienia i rozumowanie)