5654709247

(. kra wczyk.hostil.pl

Więcej dokumentów na stronie:

jest, nieprawdaż? Dlatego uznano, że nie mają zbyt wiele sensu badania, w których kilkanaście minut introspekcji jednej osoby zmusza do prowadzenia analiz cały sztab ludzi.

3.4. Funkcjonalizm i pragmatyzm

Funkcjonalizm odszedł od pytania o główne składniki umysłu człowieka w stroną pytania o to, co i dlaczego robią ludzie. Funkcjonaliści powiedzieli: „Co z tego, że będziemy wiedzieli jak umysł jest zbudowany? Nas interesuje jak on działa, jak określone bodźce wywołują określone reakcje" Można powiedzieć, że podeszli do umysłu jak większość użytkowników samochodów do ich budowy. Niewielu jest kierowców, którzy interesują się tym jak jest zbudowany silnik. Natomiast są bardzo zainteresowani tym, co maja zrobić, aby go odpalić i potem móc korzystać z koni mechanicznych, którymi ów silnik dysponuje. James Rowland Angell sformułował trzy podstawowe wytyczne funkcjonalizmu:

1. Badać procesy umysłowe.

2. Badać funkcjonowanie świadomości.

3. Badać ogół związków organizmu ze środowiskiem.

Funkcjonaliści w mniejszym stopniu niż strukturaliści szukali jednej metody, którą mieliby się posługiwać. Tym co czyniło ich podobnymi, był nie sposób dochodzenia do wniosków, ale rodzaj zadawanych pytań. Głównymi przedstawicielami funkcjonalizmu byli William James oraz John Dewey. W swoich pracach Dewey wyróżnił m.in. motywację, jako czynnik zwiększający efektywność uczenia się. Stwierdził, że uczniowie o wiele sprawniej opanowują wiedzę, gdy widzą praktyczne możliwości jej zastosowania. Idea praktyczności rozszerzyła się tworząc szczególny sposób podejścia do nauki. Uznawano, że tym, co decyduje o jej jakości jest jej użyteczność. Filozofia, w której możliwość praktycznego wykorzystania wiedzy jest uznawana za najważniejszy czynnik, nazywa się pragmatyzmem.

Krytykę funkcjonalizmu można sprowadzić do trzech głównych punktów:

1. Brak precyzyjnej definicji „funkcji".

2. Brak spójnej filozofii oraz metodologii.

3. Niedocenianie badań podstawowych (nad ogólnymi i mało praktycznymi teoriami), które dopiero w długofalowej perspektywie przynoszą pożytek, stanowiąc bazę dla konkretnych rozważań aplikacyjnych.