Diagnoza przedszkolna i wspomaganie dzieci w osiąganiu gotowości do nauki w szkole. Materiały edukacyjne dla nauczycieli wychowania przedszkolnego •
• założeniach, celu, zakresie;
• warunkach stosowania;
• sposobie zbierania i analizowania informacji;
• regułach interpretowania wyników ze względu na możliwość:
- sformułowania propozycji działań wspierających rozwój dziecka,
- określenia pozytywnych czynników (zasobów dziecka i otoczenia) dla osiągania gotowości do nauki w szkole;
- indywidualizowania pracy z dzieckiem.
Korzystne jest, jeżeli wybrana metoda uwzględnia specyfikę diagnozy małego dziecka. Powinna zatem opierać się na obserwacji zachowania oraz wypowiedzi dzieci w naturalnych warunkach, w zróżnicowanych sytuacjach życia przedszkolnego. Metoda powinna uwzględniać aktywność dziecka w ważnych dla osiągania gotowości szkolnej obszarach, takich jak podejmowanie zadań, kontakty społeczne i odporność emocjonalna obok czynności poznawczych i sprawności psychomotorycznej.
Warto tu podkreślić, że nauczyciel może stosować inne niż obserwacja metody w tym rozmowę z rodzicami, analizę rysunków i prac dziecka czy próby eksperymentalne. Inne metody, narzędzia i techniki diagnozy nauczyciel może stosować z początkiem roku szkolnego w październiku/listopadzie, a inne w kwietniu, kiedy diagnoza jest podsumowaniem kilkumiesięcznego pobytu dziecka w przedszkolu.
2.5. Przekazywanie informacji rodzicom
Udzielanie rodzicom informacji dotyczącej gotowości dziecka do nauki w szkole, to podsumowanie relacji, która rozpoczyna się wcześniej od zapoznawania rodziców z pracą przedszkola, z programem, pojęciem i metodami oceny gotowości do nauki w szkole.
Zgodnie z zalecanymi warunkami realizacji podstawy programowej wychowania przedszkolnego nauczyciel powinien:
• zachęcać rodziców do współdecydowania w sprawach przedszkola lub szkoły
• systematycznie informować o zadaniach wychowawczych i kształcących realizowanych w przedszkolu;
11