6931258760

Tekst pochodzi z książki T. Poskrobko, B. Poskrobko Zarządzanie środowiskiem w Polsce, i jest chroniony prawem autorskim oraz majątkowym.

Zasada prewencji oznacza przestrzeganie następującej hierarchii przedsięwzięć ochronnych:

•    zapobieganie powstawaniu zanieczyszczeń i innych uciążliwości;

•    recykling, tj. zamykanie obiegu materiałów i surowców, odzysk energii, wody i surowców ze ścieków i odpadów oraz gospodarcze wykorzystanie odpadów zamiast ich składowania;

•    ochrona „końca rury” z zastosowaniem zintegrowanego podejścia do ograniczania i likwidacji odpadów oraz innych zagrożeń.

Zasada przezorności zakłada, że wdrażania nowych rozwiązań, szczególnie w zakresie biotechnologii i modyfikowanych organizmów powinno być podejmowane dopiero wtedy, gdy istnieje naukowo udowodniona pewność efektów i skutków ich wdrażania (stosowania).

Zasada stosowania najlepszych dostępnych, uzasadnionych ekonomicznie technik i technologii oznacza, że uciążliwość ekologiczna technologii jest wiodącym aspektem jej oceny.

Zasada subsydiarności oznacza umiejscowienie kompetencji i uprawnień decyzyjnych dotyczących ochrony środowiska na takim szczeblu zarządzania (wojewódzkim, powiatowym, gminnym), który zapewni skuteczne i efektywne podejmowanie decyzji.

Narzędzia zarządzania (środki i instrumenty) powinny umożliwić osiągniecie zakładanych celów oraz zapewniać kompatybilność polityki ekologicznej z polityką gospodarczą i społeczną.

W polityce ekologicznej można wyróżnić kilka polityk szczegółowych. Są to: polityka ochrony przyrody i zachowania bioróżnorodności, polityka ochrony atmosfery i klimatu, polityka ochrony powierzchni ziemi (te trzy polityki łącznie są nazywane polityką ochrony środowiska) oraz polityka gospodarki wodnej i polityka gospodarowania przestrzenią (polityka przestrzenna).

Polityka ochrony przyrody datuje się od 1926 roku. Powołana rok wcześniej Państwowa Rada Ochrony Przyrody (PROP) opracowała założenia konserwatorskiej ochrony przyrody. Założenia te w rzeczywistości miały charakter polityki ochrony przyrody, chociaż nie miały takiej nazwy. Były one realizowane przez kilka dziesięcioleci, pomimo radykalnej zmiany granic i ustroju społeczno-politycznego kraju po drugiej wojnie światowej. Na bazie tych założeń opracowano dwie ustawy o ochronie przyrody, z 10 marca 1934 roku oraz z 10 grudnia 1949 roku, która