7186603899

Nasi Mistrzowie ffijlĘ

niezwykle kompetentny. W roku 1958 utworzyła pierwszą w Polsce Katedrę Metodyki Nauczania Matematyki (przemianowaną w 1961 r. na Katedrę Dydaktyki Matematyki), którą kierowała nieprzerwanie do momentu wprowadzenia nowej struktury Uczelni (utworzenie instytutów) w roku 1972. W 1963 r. zorganizowała Ogólnopolskie Seminarium z Dydaktyki Matematyki - dziś nazwane jej imieniem - które funkcjonuje nadal pod kierunkiem jej uczniów. W ramach owego seminarium stopnie naukowe doktora matematyki w zakresie dydaktyki uzyskało do 2005 r. ponad 50 osób, z czego w 22 przewodach doktorskich promotorem była sama twórczyni seminarium. Spośród jej byłych doktorantów 8 osób legitymuje się obecnie stopniami naukowymi doktora habilitowanego nauk matematycznych bądź humanistycznych.

W latach 1955-1961 prof. Krygowska pełniła funkcję Dziekana Wydziału Matematyczno Fizycznego, a w latach 1972-1975 była pierwszym Dyrektorem Instytutu Matematyki. Z jej inicjatywy powstały w 1971 r. studia doktoranckie, którymi kierowała do końca ich funkcjonowania, to jest do roku 1984. Przez cały okres pracy w Uczelni była członkiem jej Senatu, kierując licznymi komisjami senackimi i rektorskimi.

Tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego uzyskała prof. Krygowska w roku 1963, a profesora zwyczajnego w roku 1974. Uczelnia uhonorowała ją najwyższą godnością -tytułem doktora honoris causa (1977).

Obok kształcenia nauczycieli, równorzędną, a nawet ważniejszą domeną działalności prof. Krygowskiej była praca na rzecz stworzenia podwalin nowej dyscypliny naukowej, jaką w jej zamierzeniach miała być dydaktyka matematyki. Efekty tej

pracy są imponujące. Jest ___—

uznanym nie tylko w Polsce, ale także w wielu krajach świata autorytetem w dziedzinie nauczania matematyki. Była jednym z organizatorów międzynarodowego ruchu na rzecz modernizacji nauczania matematyki, współpracując w tym zakresie z takimi sławami, jak profesorowie J. Piaget - psycholog szwajcarski, G. Papy - matematyk i dydaktyk belgijski, z innymi specjalistami w tych dziedzinach, np.: H. Freudenthal z Utrechtu, T. Yarga z Budapesztu, W. Servais z Brukseli. Przewodniczyła w latach 1970-1974 Międzynarodowej Komisji do Studiowania i Ulepszania Nauczania Matematyki (C1EAEM), a od roku 1974 do końca życia była jej przewodniczącą honorową. Była też członkiem Polskiej Podkomisji ICMI (Międzynarodowa Komisja do Spraw Nauczania Matematyki przy Międzynarodowej Unii Matematycznej). Pracowała w' zagranicznych Komitetach Redakcyjnych czasopism matematyczno-dydaktycznych: „Nico” w Brukseli, „Tendences Nouvelles de 1’Enseigne mentdes Mathematiques” w Paryżu (wydawnictwo UNESCO), „Recherche en l)idactique des Mathematiques” w Grenoble. W roku 1965 zlecono jej, jako wybitnemu ekspertowi, zredagowanie pierwszego tomu Tendences Nouvelles de 1'Enseignement des Mulhematiąues. Pracowała nad tym tomem dwa miesiące w Paryżu, wmosząc do redagowanej pracy wiele własnych idei i poglądów. Wyrazem uznania autorytetu

Konspekt nr 1/2006 (25)