7270841442

- KTKNS - agresywność ruchu -4.3 OŚ OBLICZENIOWA

Geneza powstania pojęcia osi obliczeniowej sięga końca lat pięćdziesiątych i początku lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku, kiedy to w latach 1958 - 1960 w Ottawie (Illinois) American Association of State Highway Officials (AASHO) zapoczątkowało badania nawierzchni drogowych w wielkiej skali. Specjalnie dla potrzeb zainicjowanego programu badawczego wybudowano 6 torów badawczych o różnych konstrukcjach nawierzchni podatnych oraz sztywnych. Po torach tych poruszało się z prędkością 35 mph 200 pojazdów należących do US Army Transportation Corps. Po analizie wyników badań AASHO Shook i Finn podali sposób przeliczania pojazdów o obciążeniu osi Li na pojazdy o innym obciążeniu osi wynoszącym L:

gdzie:    F_u - współczynnik przeliczeniowy pojazdów o obciążeniu osi Z.₃ na pojazdy

o obciążeniu osi L,

W_L - liczba osi o obciążeniu L, W u - liczba osi o obciążeniu L_x.

Teoretycznie, w celu określenia obciążenia ekwiwalentnego, można posłużyć się krzywą zmęczenia Wóhlera (rys. 4.2) przedstawiającą zależność poziomu naprężeń o od liczby cykli N (im niższy poziom naprężeń, tym większa liczba cykli) oraz równaniem reprezentującym tzw. metodę zastępczej liczby cykli obciążeń:

N. ■    = N_q • <T'" = const

gdzie: /V, - dopuszczalna liczba obciążeń jaką może przejąć materiał przy obciążeniu Oj, N_q - dopuszczalna liczba obciążeń jaką może przejąć materiał przy obciążeniu o_q. m -tangens nachylenia krzywej zmęczeniowej.

a

zakres wytrzymałości zmęczeniowej

a

granica zmęczenia

<Jq

Nm Ni-i Ni _Np    log N

Rys. 4.2. Krzywa zmęczeniowa Wohlera.

Strona 14 z 105