7334803034

KANCELARIA PREZESA RADY MINISTRÓW

4system

Warto zaznaczyć, że wg przytoczonego modelu, działania rozwojowe, które koncentrują się na konkretnym doświadczeniu pracownika (etap: konkretne doświadczenie), np. projekty

międzywydziałowe, współpraca grupowa są dla niego podstawą do refleksji, na ile jego działania były skuteczne (etap: refleksyjna obserwacja). Następnie, być może przy wsparciu przełożonego (informacji zwrotnej), pracownik może dojść do wniosku, że działania te można ulepszyć (etap: tworzenie abstrakcyjnych hipotez) a następnie przetestować je w nowej sytuacji (etap: testowanie w nowych sytuacjach).

2. Model przywództwa sytuacyjnego Herseya-BIancharda Przywództwo sytuacyjne to jedna z bardziej skutecznych i powszechnie stosowanych teorii dotyczących rozwoju zawodowego, zarówno od strony pracowników, jak i przełożonych. Opracowany model w 1968 roku przez Paula Herseya i Kena Blancharda (P. Hersey i K. H. Blanchard, Management of Organizational Behavior: Utilizing Humań Resources, Prentice Hall, 1996), opiera się na założeniu, iż dobry lider powinien dostarczać swemu podwładnemu tego, czego ten ostatni potrzebuje, by skutecznie realizować stawiane przed nim zadania. Wykorzystanie Modelu przywództwa sytuacyjnego Herseya-BIancharda pozwala zastosować narzędzia rozwoju zawodowego w zależności od stopnia dojrzałości pracownika. Stopień gotowości pracownika oznacza wypadkową jego chęci i kompetencji.

Za poradnikiem „Indywidualny program rozwoju zawodowego członka korpusu służby cywilnej. Poradnik dobrej praktyki” opis modelu Herseya-BIancharda może brzmieć następująco:

I ćwiartka

W początkowej fazie gotowości pracownika do wykonywania określonego zadania najodpowiedniejsze są zachowania lidera zorientowane na zadania - tu głównie sprawdzi się technika kierowania „Zarządzania przez zadania” (ZPZ). Pracowników trzeba uczyć ich zadań, lider

⁵ „Indywidualny program rozwoju zawodowego członka korpusu służby cywilnej. Poradnik dobrej praktyki”. Departament Służby Cywilnej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, listopad 2011 r.

Szkolenie organizowane jest w ramach „Planu szkoleń centralnych w służbie cywilnej na 2012 r."