8228807921

50 -lecie Polskiej Radiolokacji

danych z otoczeniem - ściśle według indywidualnych wymagań użytkownika. Zastosowano tu po raz pierwszy w praktyce Radwaru kupowane gotowe płyty komputerów przemysłowych klasy PC. Dało to radykalną poprawę mocy obliczeniowej i pozwoliło zrealizować szereg atrakcyjnych dla użytkownika funkcji wcześniej niedostępnych.

Tak gruntowna przebudowa aparatury elektronicznej, wraz z wykonaniem montażu w kabinie radaru i uruchomieniem, została przeprowadzona w ciągu 18 miesięcy tak, że kompletny wyrób po badaniach z udziałem przedstawicieli klienta został wyekspediowany w grudniu 1998 r.

Tak jak jego poprzednik, radar N-21MI został poddany pełnym badaniom kwalifikacyjnym na terenie Indii. Wyniki badań przeprowadzonych w połowie 1999 r. w pełni potwierdziły wymagane parametry urządzenia. Pomimo dalszego zaawansowania kontaktów, które doszły już do poziomu procedur zaopatrywania armii Indii, planów szkolenia i dostaw części zamiennych, dostawy nie zostały dotychczas zakontraktowane - prawdopodobnie wskutek nie do końca jeszcze określonych potrzeb strony indyjskiej.

3.7.5. Radar do wykrywania celów nisko lecących N-22

N-22 był początkowo pomyślany jako wersja N-21 zbudowana na podwoziu kołowym, co miało zdecydowanie obniżyć koszty jego pozyskania przez MON. Podwozie gąsienicowe, jako produkowane jednostkowo, stanowiło dość znaczną część ceny całego urządzenia. Seryjnie produkowane podwozie opancerzone TATRA-815 było kilkakrotnie tańsze, co dawało szansę na istotną redukcję ceny całkowitej. Rozpoczęte w roku 1986 prace projektowe przypadły na początek zarysowującej się już wtedy rewolucji w mikroelektronice, której skutki oddziaływały także na przemysł krajowy, nie wyłączając przemysłu pracującego na potrzeby wojska. Pojawiły się pierwsze komputery PC, a wraz z nimi zaczęły być dostępne elementy podzespoły stosowane w technice komputerowej, w tym coraz nowsze mikroprocesory. W takich warunkach nie można było zdecydować się na proste przeniesienie aparatury N-21 na inne podwozie; należało ją w rozsądnych granicach zmodernizować. Efektem tej modernizacji jest N-22.

Rys. 3.20. Radar N-22 oraz wnętrze jego kabiny

Sprawdzona konstrukcja mechaniczna systemu rozwijania anteny została zaadoptowana z N-21, ale wprowadzono istotne udoskonalenia - mające na celu zupełną eliminację obecności załogi na zewnątrz kabiny radaru w czasie rozwijania i zwijania. W N-22 cały proces rozwijania jest sterowany z wnętrza kabiny, przy jego obserwacji przez niewielkie pancerne okno.