8228808061

50 -lecie Polskiej Radiolokacji

Dane taktyczno-techniczne radaru RUBIN-M

Tabela 1

pomiar prędkości wylotowej dla kalibrów		- 4,5 mm do największych
zakres mierzonych prędkości		- 30 I 3000 m/s
zasięg pomiarowy		- więcej niż 10 000 kalibrów
dokładność pomiaru (3s)		- lepiej niż 0,3 m/s w całym zakresie
metoda pomiaru		- Dopplera
częstotliwość nadajnika		- Pasmo X
moc nadajnika		-100 mW
zysk anteny		- 28 dB
warunki pomiaru:	wilgotność	- <98%
	temperatura	- -301 +50°C
czas pomiaru		- 0,5 s
transmisja danych do komputera klasy PC		-RS232 (9,6157,6 kbps)
— czas pracy:	wewnętrzna bateria	- 4 h
	zewnętrzne zasilanie	- nieograniczony
obsługa		-1 osoba

8.4. Interrogator krótkiego zasięgu IKZ-02

Dynamika współczesnego pola walki powoduje, że otwarcie ognia, szczególnie w przypadku broni rakietowej, jest każdorazowo poprzedzane skomplikowanym procesem identyfikacji. Wykorzystywany w tym celu system identyfikacji radiolokacyjnej swój-obcy może być jednak stosowany tylko wtedy, gdy istnieje możliwość jego sprzęgnięcia z radarem. Wtedy śledzony obiekt może zostać rozpoznany i odpowiednio oznaczony na ekranie stacji radiolokacyjnej.

Dla środków ogniowych, które nie współpracują bezpośrednio z radarem, stosuje się w miarę możliwości autonomiczne środki identyfikacji, do których zalicza się przede wszystkim interrogator przenośny krótkiego zasięgu. Stąd też CNPEP RADWAR SA, we współpracy z Dowództwem Marynarki Wojennej i Komitetem Badań Naukowych, opracował i wdrożył w latach 200CH-2002 przenośny interrogator krótkiego zasięgu, przeznaczony przede wszystkim do okrętowych środków obrony przeciwlotniczej, stosowanych w Marynarce Wojennej RP, jak i do ręcznych wyrzutni pocisków przeciwlotniczych, wchodzących w skład wyposażenia Wojsk Lądowych.

Uniwersalność przyjętych rozwiązań pozwala na prostą ich adaptację także do innych środków podobnej klasy i przeznaczenia, które są i będą użytkowane w Siłach Zbrojnych RP.

Interrogatory krótkiego zasięgu są przedmiotem produkcji znaczących firm światowych specjalizujących się w aparaturze IFF. Różnią się one zasadniczo wyłącznie parametrami mechanicznymi, tj. wymiarami i masą. Wynika to z zasady projektowania tych urządzeń pod konkretne środki ogniowe. Jego podstawowymi zaletami są:

• kilkukrotnie niższa cena od interrogatora stacjonarnego przy zachowaniu tych samych możliwości identyfikacji (oczywiście poza zasięgiem) - praca we wszystkich wymaganych modach,

• możliwość prowadzenia identyfikacji wszystkich obiektów znajdujących się w zasięgu obserwacji wzrokowej,

• możliwość łatwego i szybkiego przenoszenia interrogatora z jednego środka ogniowego na drugi,

• prostota obsługi,

• łatwość transportu.