Hamujące wydzielanie

soku żołądkowego

Inhibitory pompy

protonowej

• Grupa leków stosowanych w schorzeniach

żołądka. Leki z tej grupy hamują enzym
(ATPazę zależną od jonu potasowego i
wodorowego) obecny w komórkach
okładzinowych żołądka, niezbędny do
produkcji i uwalniania kwasu solnego.

• Działanie inhibitorów pompy protonowej

polega na zmniejszaniu produkcji kwasu
solnego w żołądku.

Leki należące do grupy

inhibitorów pompy

protonowej to:

• omeprazol
• pantoprazol
• esomeprazol
• lanzoprazol
• rabeprazol

Omeprazol

• Omeprazol jest pochodną

benzimidazolu.

• Jest nieodwracalnym inhibitorem ATP-

azy H

+

K

+

(pompy protonowej) komórek

okładzinowych żołądka.

• Jest nieaktywny w obojętnym pH, ale

jego słaba zasada gromadzi się w

kwaśnym środowisku kanalików

komórek okładzinowych, gdzie ulega

aktywacji.

Omeprazol cd.

• Stosowany jest doustnie
• Pojedyncza dawka hamuje wydzielanie

kwasu solnego przez około 2-3 dni

• Podawanie omeprazolu raz dziennie

powoduje stopniowe nasilenie efektów
hamowania wydzielania aż do
osiągnięcia stanu wysycenia po około
5 dniach.

Omeprazol cd.

• Objawy uboczne są rzadkie, należą

do nich:

– bóle głowy
– biegunki
– wysypki

Leki zobojętniające

•

Leki zobojętniające działają neutralizująco na

sok żołądkowy, przez co podnoszą jego pH

•

Podawane w wystarczająco dużych ilościach

przez długi czas mogą przyspieszyć gojenie

owrzodzeń dwunastnicy, ale są mniej

efektywne w przypadku owrzodzeń żołądka.

•

Powszechnie stosowanymi lekami

zobojętniającymi są sole magnezu i glinu.

Sole magnezu mogą powodować biegunki, a

sole glinu zaparcia, tak więc korzystne jest

łączne stosowanie obydwu rodzajów soli.

Leki zobojętniające cd.

• Przykładem leków

zobojętniających jest:

– wodorotlenek magnezu
– trikrzemian magnezu
– żel wodorotlenku glinu
– wodorowęglan sodu

Leki ochraniające błonę

śluzową

• Są to leki, które wzmagają

mechanizmy obrony śluzówkowej
i/lub tworzą fizyczną barierę przed
czynnikami uszkadzającymi

Leki ochraniające błonę

śluzową cd.

• Do takich leków należy:

– Koloidalny bizmut

• stosowany jest w politerapii mającej na celu

eradykację Helicobacter pylori

• powleka powierzchnię niszy wrzodowej
• adsorbuje pepsynę
• nasila lokalną produkcję prostaglandyn
• stymuluje wydzielanie dwuwęglanów
• objawy uboczne to nudności, wymioty, ciemne

zabarwienie języka i czarny kolor stolca

Leki ochraniające błonę

śluzową cd.

– Sukralfat

• jest kompleksowym związkiem wodorotlenku

glinu i siarczanu sacharozy

• zwiększa syntezę śluzu i dwuwęglanów oraz

produkcje prostaglandyn

• podanie sukralfatu z lekami zobojętniającymi

zmniejsza działanie sukralfatu, gdyż jego

aktywacja wymaga kwaśnego środowiska

• objawy uboczne to zaparcia, rzadko

występuje suchość w jamie ustnej, nudności,

wymioty, bóle głowy i wysypki

Leki ochraniające błonę

śluzową cd.

– Mizoprostol

• jest analogiem PGE2
• hamuje wydzielanie soku żołądkowego,

zarówno podstawowe, jak i stymulowane
przez pokarm, histaminę, pentagastrynę czy
kofeinę, działając bezpośrednio na komórki
okładzinowe żołądka

• utrzymuje lub zwiększa przepływ krwi w

obrębie błony śluzowej oraz wzmaga
wydzielanie śluzu i dwuwęglanów

• objawy uboczne to biegunki i kolki jelitowe