ŁYSIENIE PROBLEMEM XXI

WIEKU

Klinika Dermatologii Ogólnej,

Estetycznej i Dermatochirurgii

UM w Łodzi

Psychologiczne i

symboliczne znaczenie

włosów



ich utrata ma negatywny wpływ na

jakość życia



mężczyźni z łysieniem

androgenowym postrzegani są jako

znacznie starsi i słabsi niż ich

rówieśnicy



mniej atrakcyjni fizycznie i mający

trudności socjalno- społeczne

Nie doceniają tego problemu osoby

posiadające owłosienie

CHOROBY POWODUJĄCE

UTRATĘ WŁOSÓW



ŁYSIENIE ANDROGENOWE



ŁYSIENIE TELOGENOWE



ŁYSIENIE PLACKOWATE



ŁYSIENIE ANAGENOWE



TRICHOTILLOMANIA



ŁYSIENIE KIŁOWE



GRZYBICA SKÓRY OWŁOSIONEJ GŁOWY

Łysienie - definicja

Przejściowe lub trwałe wypadanie

włosów na ograniczonej
powierzchni lub obejmujące całą
owłosioną skórę głowy, a niekiedy i
inne okolice owłosione

Łysienie androgenowe

męskie (mAGA)

Czynniki genetyczne



Dziedziczenie AGA jest typu
autosomalnego dominującego ze
zmienną penetracją genu lub ma
charakter wielogenowy

Łysienie androgenowe

męskie (mAGA)

Czynniki hormonalne



Najważniejszym androgenem u

mężczyzn- testosteron (powstający w

komórkach śródmiąższowych jąder)



Główną rolę odgrywa jego metabolit

tkankowy- dwuhydrotestosteron

(DHT), powstający pod wpływem

enzymu 5- reduktazy (5- R), który

w niektórych mieszkach hamuje lub

pobudza wzrost włosów

WPŁYW ANDROGENÓW NA

MIESZKI WŁOSOWE



Pod wpływem hormonów dochodzi
do wydłużenia fazy telogenowej



Następująca po niej faza
anagenowa jest krótsza, a
wyrastający włos krótszy, cieńszy i
słabiej pigmentowany



W trichogramie obserwuje się
głównie włosy telogenowe

OBRAZ KLINICZNY



rozpoczyna się początkowo przerzedzeniem i wypadaniem
włosów w okolicach kątów skroniowo- czołowych skóry
owłosionej głowy, powstają charakterystyczne „zakola”



następnie w obrębie szczytu głowy powstaje klasyczna
łysina, tzw. „tonsura”



nie występuje złuszczanie ani dolegliwości podmiotowe



postęp wypadania włosów jest zróżnicowany, może być
szybki, wolniejszy lub zatrzymać się w swym rozwoju



może mieć charakter stopniowy i ciągły, lecz często ma
charakter epizodyczny



części mężczyzn dochodzi do całkowitej utraty włosów



łysienie typu męskiego nigdy nie obejmuje włosów okolic
skroniowych i potylicy poniżej jej wyniosłości

KLASYFIKACJA HAMILTONA-

NORWOODA



I- całkowicie zachowane owłosienie głowy



II- niewielkie przerzedzenie w okolicach kątów czołowych



III- widoczne przerzedzenie włosów w kątach czołowych

(zakola)



IV- głębokie zakola z utratą włosów w okolicy czołowej

oraz ich przerzedzeniem na szczycie głowy



V- znaczne wyłysienie w okolicy czołowej i szczytu

głowy



VI- częściowe zlewanie się ognisk wyłysienia okolicy

czołowej i szczytu głowy



VII- wyraźne zlanie się obu ognisk wyłysienia



VIII- całkowite zlanie się obu ognisk z objęciem części

bocznych głowy

mAGA często towarzyszy

łojotok



W większości przypadków mAGA
współistnieje

nadmierne

wydzielanie

łoju,

za

co

odpowiedzialne

są

również

androgeny

stymulujące

jego

produkcję

Łysienie androgenowe

kobiet



Podwyższony poziom
krążących androgenów jest
również przyczyną
występowania łysienia u kobiet

Łysienie androgenowe

kobiet

Może być objawem innych chorób

ogólnoustrojowych, takich jak :



Niedokrwistość, nadczynność lub

niedoczynność tarczycy



celem wykluczenia tych innych przyczyn

wypadania włosów powinno się oznaczać u

kobiet poziomy : wolnego testosteronu,

siarczanu dehydroepiandrosteronu,

androstendionu, prolaktyny, TSH, T3, T4,

żelaza, ferrytyny oraz kontrolować

morfologię krwi

Czynniki prowokujące wystąpienie

łysienia androgenowego u kobiet z

predyspozycjami genetycznymi



Stres



Składniki środków do pielęgnacji
włosów, np. detergenty w
szamponach, lakierach i farbach do
włosów

Obraz kliniczny łysienia rozlanego

kobiet



U kobiet przerzedzenie włosów najbardziej

widoczne jest po ich rozdzieleniu od szczytu

w kierunku czoła, przypomina obraz choinki

(widoczny jest szerszy przedziałek przy

czesaniu). Ten rodzaj łysienia występuje

głównie u kobiet między 20 a 40 rokiem

życia. Pasmo włosów nad czołem zostaje

zachowane (alopecia diffusa)



Po okresie menopauzy może dochodzić do

zajęcia okolic kątów czołowych i szczytu

głowy (jak u mężczyzn)



Łysienie ma zwykle charakter stały, powoli

postępujący, może jednak pojawiać się

cyklicznie

Klasyfikacja Ludwiga AGA

u kobiet



I- niewielkie przerzedzenie



II- dość znaczne przerzedzenie



III-całkowite wyłysienie
włosów w okolicy ciemieniowej

Łysienie plackowate

(Alopecia areata-AA)

Etiopatogeneza AA nie jest do końca

wyjaśniona, bierze się pod uwagę:



Podłoże immunologiczne



Podłoże genetyczne



Podłoże nerwowe



Główna cechą AA jest stan zapalny

w obrębie mieszka włosowego,

którego przyczyna jest nieznana

Łysienie plackowate

Obraz kliniczny:



Ogniska wyłysienia na skórze owłosionej

głowy pojawiają się nagle, są rozmaitej

wielkości i kształtu



Stopniowo ognisk może przybywać, aż

obejmą całą skórę głowy



Skóra w obrębie ognisk jest niezmieniona



Utrata włosów może również obejmować

brwi, rzęsy, owłosienie łonowe i pachowe

oraz włosy meszkowe



Zmiany na paznokciach – np. punkcikowate

zagłębienia

Łysienie plackowate

Odmiany:



Łysienie plackowate zwykłe



Łysienie plackowate
wężykowate



Łysienie plackowate uogólnione



Łysienie plackowate całkowite

Łysienie plackowate



W trichogramie mogą zostać zachowane
prawidłowe proporcje lub zwiększona liczba
włosów telogenowych



Przebieg choroby jest nieprzewidywalny,
niekiedy dochodzi do samoistnego odrostu bez
leczenia



Najlepiej rokują pacjenci dorośli z pojedynczym
ogniskiem wyłysienia



Ciężkie postacie łysienia tj. całkowite,
uogólnione, wężykowate, szczególnie jeśli
dotyczy dzieci źle rokują

Łysienie plackowate

Leczenie – nie jest znane swoiste leczenie, zmienny

przebieg choroby i niekiedy samoistny odrost
włosów utrudniają ocenę terapii



Ogólne: witaminy, isoprinosina, fotochemoterapia,
leki neurotropowe, kortykosteroidy, cyklosporyna



Miejscowe: mieszanki drażniące, cignolina,
kortykosteroidy, imunoterapia miejscowa