Społeczeństwo jako całość uznaje pewien system
wartości i przekonań (kulturę), poszczególne grupy
społeczne wyznają własne odrębne a nawet
sprzeczne subkultury – każdy członek społeczeństwa
uczestniczy i w kulturze, i w jakiejś subkulturze
Zróżnicowania kulturowe mogą być także wynikiem
procesów społecznych prowadzących do
wymieszania się ludności i kultur (migracje,
urbanizacja, podboje)
Postępowanie zgodne z wartościami jednej kultury
(np. subkultury, kultury imigrantów) może naruszać
wartości innej, np. kultury grupy większościowej
Kulturą większościową dominującą jest kultura
grupy dominującej w społeczeństwie. Na straży jej
wartości stoi prawo.
Przestępstwo jest postępowaniem zgodnym z
normami subkultury a sprzeczne z chronionymi
prawem normami kultury.
Treść prawa karnego jest wyrazem zasad kultury,
którą kieruje się klasa rządząca w danym
społeczeństwie. Oznacza to, że może dojść czasem
do konfliktu między normami kultury dominującej,
chronionymi przez prawo, a normami kulturowymi
tych społeczności, które mają swoją własną kulturę.
Konflikt kultur pojawia się:
-
imigracja,
-
narzucenie kultury przez zdobywcę
-
„styk kultur”
Dzieci imigrantów wybierają z obu kultur to, co im
jest na rękę; efekt – uzależnienia, przestępczość
agresywna
Kulturą dominującą w społeczeństwie USA jest
kultura klasy średniej, klasa ta egzekwuje
postępowanie zgodne z wartościami kultury
przez „sierżantów” – nauczycieli, księży,
sędziów
Wartości klasy średniej: ambicja, osobista
odpowiedzialność, sukcesy w szkole, odroczona
gratyfikacja, planowanie długoterminowe,
dbałość o dobre maniery, postępowanie bez
użycia przemocy, “całościowy” wypoczynek,
szacunek dla własności
Nieprzystosowanie społeczne – odrzucenie
wartości klasy średniej, negatywizm, „kwaśne
winogrona”
Klasa niższa ma własny system (sub)kulturowy
Imitacja etosu mężczyzny w środowisku
pozbawionym męskich wzorców osobowych
Zachowanie dewiacyjne jest zachowaniem
zgodnym z zasadami subkultury klasy niższej
Punkty skupienia (focal concerns) – sposób
oceny wartości człowieka:
-
kłopoty,
-
twardość,
-
spryt,
-
pójście na całość,
-
fart,
-
autonomia grupy.
R. Merton – zachowania dewiacyjne pojawiają się,
gdy nie jednostka nie ma dostępu do społecznie
akceptowanych środków osiągnięcia sukcesu
R. Cloward, L. Ohlin – zachowania dewiacyjne
pojawiają się, gdy jednostka ma dostęp do wzorców
zachowań społecznie nieakceptowanych
Przestępstwa popełniają osoby, które pozostając w
konflikcie z wartościami klasy średniej (Cohen) i
jednocześnie zdając sobie sprawę z niemożności
realizacji swych dążeń na drodze legalnej (Merton),
dążą do zdobycia pieniędzy jako zewnętrznego
objawu awansu społecznego,
Konkretna forma nieprzystosowania społecznego
zależna jest od tego, jakie wzorce zachowania
dewiacyjnego są dostępne.
Typ subkultury
Przyczyny pojawienia
się
Forma aktywności
Dalsze losy uczestników
subkultury
Przestępcza
Wysoki poziom integracji
społeczności
lokalnej,
obecność
wzorców
zachowań
kryminalnych
w
kulturze tej społeczności
Popełnianie
przestępstw
głównie przeciwko mieniu
jako forma wdrażania się do
“dorosłej”
aktywności
kryminalnej
1. Włączenie się w struk tury
przestępczości
dorosłych,
nierzadko
–
przestępczości
zorganizowanej.
2. Osoby, które nie po do łają
swoistym wy ma ga niom mo ralnym
świata prze stęp czego (podwójnie
przegra ne) mogą przejść do sub
kultury wycofania.
Konfliktu
Niski poziom integracji
społeczności
lokalnej,
brak
jakichkolwiek
wzorców zachowań.
Przejawianie przemocy jako
metody walki o status społeczny
(o ustanowienie hierarchii)
Dorośli
traktują
przemoc
instrumentalnie. Z tego względu
członkowie takiej subkultury gdy
dorosną
1. albo przejawiają zachowania
konformistyczne,
2. albo angażują się w pozostałe
subkultury.
Wycofania
“Podwójna przegrana”
–
niemożność
zmiany
statusu
społecznego
zarówno na drodze
legalnej,
jak
i
na
drodze
nielegalnej
(subkultura przestępcza,
subkultura przemocy)
“Wyciszenie się” przyjmujące
postać:
1. organizacji życia grupowego
wokół jakiegoś fetysza – używki,
kultu, mu zyki.
2. według uczniów Clowarda i
Ohlina może przyjąć także formę
postępowania
konformistycznego
lub
rytualistycznego (corner boys
A. Cohena)